แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
เมื่อปรากฏว่านาพิพาทเป็นของโจทก์ แม้โจทก์จะมิได้เข้าทำด้วยตนเองก็ดีการที่จำเลยบุกรุกเข้าทำในที่นาพิพาทจึงเป็นการละเมิดโจทก์ฟ้องเรียกค่าเสียหายได้
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้แบ่งแยกส่วนหนึ่งของที่นามีโฉนด ซึ่งได้รับยกให้และครอบครองมา 15 ปีแล้ว และเรียกค่าเสียหายที่จำเลยเข้าไถนาพิพาท1,600 บาท จำเลยต่อสู้ว่าเป็นนาของจำเลย จำเลยทำนาของตนเองปีนี้น้ำท่วมเสียหายหมด
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าที่ดินเป็นของโจทก์ให้แบ่งแยกตามฟ้องและให้ใช้ค่าเสียหาย 300 บาท
จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ให้ยกข้อที่ให้จำเลยใช้ค่าเสียหาย นอกนั้นยืน
โจทก์ฎีกาว่าโจทก์ควรได้รับค่าเสียหาย
ศาลฎีกาปรึกษาว่าคดีนี้ฟังได้ตระหนักว่าจำเลยจงใจทำการละเมิดต่อสิทธิของโจทก์โดยบุกรุกแย่งทำนา แม้โจทก์จะมิได้เข้าทำนาด้วยตนเอง โจทก์ก็อยู่ในฐานะเป็นผู้เสียหาย โดยไม่มีโอกาสเข้าทำนาหรือให้ผู้แทนเข้าทำ จำเลยต่อสู้แต่เพียงว่าน้ำท่วมข้าวเสียหมดถึงอย่างไรก็ต้องเสียหาย โจทก์จึงไม่ควรได้ค่าเสียหาย ซึ่งหาใช่ข้อแก้ตัวอันจะพ้นผิดจากการที่ตนละเมิดไม่ส่วนโจทก์จะเคยให้ผู้ใดทำนาแทนโจทก์ก็หาสำคัญไม่
จึงพิพากษาแก้ให้บังคับคดียืนตามศาลชั้นต้น
