แหล่งที่มา : กองผู้ช่วย ผู้พิพากษา ศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยที่1เป็นกรรมการผู้จัดการของบริษัทจำเลยที่2ซึ่งเป็นนายจ้างของโจทก์จำเลยที่1จึงเป็นผู้มีอำนาจกระทำการแทนจำเลยที่2ซึ่งเป็นนิติบุคคลและมีฐานะเป็นนายจ้างตามความหมายของประกาศกระทรวงมหาดไทยเรื่องการคุ้มครองแรงงานข้อ2จำเลยที่1ต้องร่วมรับผิดกับบริษัทจำเลยที่2 คดีเดิมโจทก์ฟ้องจำเลยที่1ให้รับผิดในฐานะที่เป็นหุ้นส่วนผู้จัดการของห้างหุ้นส่วนจำกัดส่วนคดีนี้โจทก์ฟ้องจำเลยที่1ให้รับผิดในฐานะที่จำเลยที่1เป็นกรรมการผู้จัดการผู้มีอำนาจกระทำการแทนจำเลยที่2ซึ่งเป็นบริษัทจำกัดถือว่าจำเลยที่1ในคดีเดิมและคดีนี้เป็นคนละคนกันจึงมิใช่เป็นกรณีที่คู่ความเดียวกันรื้อร้องฟ้องกันอีกอันจะเป็นฟ้องซ้ำ.
ย่อยาว
โจทก์ทั้งสองสำนวนฟ้องขอให้บังคับจำเลยทั้งสองชำระเงินประกันค่าเสียหาย ค่าชดเชย และสินจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้าพร้อมดอกเบี้ย
จำเลยทั้งสองสำนวนให้การต่อสู้คดี และต่อสู้ว่าฟ้องโจทก์สำหรับจำเลยที่ 1 เป็นฟ้องซ้ำกับคดีหมายเลขแดงที่ 3752/2532 ของศาลแรงงานกลาง
ศาลแรงงานกลางพิจารณาแล้วพิพากษาให้จำเลยที่ 1 และที่ 2ร่วมกันใช้เงินประกัน ค่าชดเชย และสินจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้าพร้อมดอกเบี้ยแก่โจทก์ทั้งสอง
จำเลยที่ 1 ที่ 2 ทั้งสองสำนวนอุทธรณ์ต่อศาลฎีกา
ศาลฎีกาแผนกคดีแรงงานวินิจฉัยว่า ตามประกาศกระทรวงมหาดไทย เรื่อง การคุ้มครองแรงงาน ข้อ 2 ได้ให้ความหมายของคำว่า “นายจ้าง” ไว้ว่า “นายจ้าง” หมายความว่าผู้ซึ่งตกลงรับลูกจ้างเข้าทำงานโดยจ่ายค่าจ้างให้และหมายความรวมถึงผู้ซึ่งได้รับมอบหมายให้ทำงานแทนนายจ้างในกรณีที่นายจ้างเป็นนิติบุคคล หมายความว่า ผู้มีอำนาจกระทำการแทนนิติบุคคลนั้นและหมายความรวมถึงผู้ซึ่งได้รับมอบหมายให้ทำงานแทนผู้มีอำนาจกระทำการแทนนิติบุคคล คดีนี้จำเลยที่ 1 เป็นกรรมการผู้จัดการของจำเลยที่ 2 ซึ่งเป็นนายจ้างของโจทก์ทั้งสองจำเลยที่ 1จึงเป็นผู้มีอำนาจกระทำการแทนจำเลยที่ 2 ซึ่งเป็นนิติบุคคลจำเลยที่ 1 จึงมีฐานะเป็นนายจ้างตามความหมายของประกาศกระทรวงมหาดไทย เรื่อง การคุ้มครองแรงงาน ดังกล่าวจำเลยที่ 1 จึงต้องร่วมรับผิดกับจำเลยที่ 2
จำเลยที่ 1 ที่ 2 อุทธรณ์ตามข้อ 2.3 ว่า ฟ้องโจทก์ทั้งสองสำหรับจำเลยที่ 1 เป็นฟ้องซ้ำกับคดีหมายเลขแดงที่ 3752/2532ของศาลแรงงานกลางซึ่งโจทก์ทั้งสองฟ้องจำเลยที่ 1 พิเคราะห์แล้วข้อเท็จจริงได้ความตามที่ศาลแรงงานกลางวินิจฉัยมาว่า คดีเดิมคือคดีหมายเลขแดงที่ 3752/2532 ของศาลแรงงานกลาง นั้นโจทก์ทั้งสองฟ้องจำเลยที่ 1 ให้รับผิดในฐานะที่เป็นหุ้นส่วนผู้จัดการของห้างหุ้นส่วนจำกัดธีระอิมปอร์ทเอ็คซปอร์ท ส่วนที่โจทก์ทั้งสองฟ้องจำเลยที่ 1 เป็นคดีนี้ เป็นการฟ้องจำเลยที่ 1ให้รับผิดในฐานะที่จำเลยที่ 1 เป็นกรรมการผู้จัดการผู้มีอำนาจกระทำการแทนจำเลยที่ 2 ซึ่งเป็นบริษัทจำกัด ถือว่าจำเลยที่ 1 ในคดีเดิมและคดีนี้ที่ถูกโจทก์ทั้งสองฟ้องเป็นคนละคนกัน จึงมิใช่เป็นกรณีที่คู่ความเดียวกันรื้อร้องฟ้องกันอีกอันจะเป็นฟ้องซ้ำดังที่จำเลยที่ 1 ที่ 2 อุทธรณ์
พิพากษายืน.
