คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 212/2493

แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา

ย่อสั้น

ผู้ซื้อที่ดินฟ้องขับไล่ผู้ที่อาศัยอยู่ในที่ดินนั้นได้แม้สัญญาซื้อขายจะเกิดจากการกลฉ้อฉลหรือไม่ ก็ไม่เกี่ยวกับผู้อาศัย และหากผู้อาศัยทำให้เสียหายในที่ดินที่ได้ซื้อแล้ว ผู้ซื้อย่อมฟ้องเรียกค่าเสียหายจากผู้อาศัยได้

ย่อยาว

ความว่า จำเลยตั้งบ้านเรือนอยู่ในที่ดินของ ว.บิดา, ว.ขายที่ดินนั้นให้โจทก์ ๆ จึงฟ้องขับไล่จำเลยและเรียกค่าเสียหายเนื่องจากจำเลยตัดต้นมะม่วง และเก็บมะพร้าวจำเลยให้การต่อสู้หลายประการ

ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกันให้ขับไล่จำเลยและให้จำเลยใช้ค่าเสียหาย 350 บาท

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า จำเลยอยู่ในที่ โดยอาศัยบิดา หาได้ครอบครองปรปักษ์ไม่ การซื้อขายจะเกิดจากการกลฉ้อฉลก็ไม่เกี่ยวกับจำเลย จำเลยเป็นเสมอผู้อาศัยในที่ดิน บิดาจำเลยผู้เป็นเจ้าของเดิมยังมีชีวิตอยู่ เมื่อที่ดินถูกขายไปผู้ซื้อก็ฟ้องขับไล่ได้จำเลยตัดต้นมะม่วงและเก็บผลมะพร้าวในที่ซึ่งโจทก์ซื้อแล้วเกิดการเสียหายแก่โจทก์ ฎีกาข้ออื่นเป็นเรื่องนอกประเด็นและบางข้อมิได้ว่ากันมาในศาลล่าง ไม่จำต้องวินิจฉัย

พิพากษายืน

Share