แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
นายตำรวจประนีประนอมให้จำเลยเป็นฝ่ายเสียค่าซ่อมแซมรถยนต์ที่ชนกัน จำเลยกล่าวว่า “ผู้กองพูดอย่างนี้ เอากฎหมายมาพูดไม่มีศีลธรรม” ดังนี้ ยังไม่ผิดฐานหมิ่นประมาทตามมาตรา 116 หรือมาตรา 282
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า เมื่อวันที่ 31 มีนาคม 2498 เวลากลางคืนนายร้อยตำรวจเอก ชั้น ชินประยูร ประนีประนอมให้จำเลยเป็นฝ่ายเสียค่าซ่อมแซมรถยนต์ของผู้อื่นในการที่คนขับรถยนต์ของจำเลยขับไปชนเขาอันเป็นการกระทำตามหน้าที่โดยชอบด้วยกฎหมาย จำเลยได้บังอาจกล่าวคำหมิ่นประมาทนายร้อยตำรวจเอก ชั้น ชินประยูร ว่า “ผู้กองพูดอย่างนี้ เอากฎหมายมาพูด ไม่มีศีลธรรม” ทั้งนี้จำเลยกล่าวต่อหน้าบุคคล 3 คน ซึ่งอาจทำให้นายร้อยตำรวจเอก ชั้น ชินประยูรเสียชื่อเสียงหรืออาจทำให้คนทั้งหลายดูหมิ่น หรือเกลียดชังนายร้อยตำรวจเอกชั้น ชินประยูร ผู้เสียหายได้ร้องทุกข์ขอให้เจ้าพนักงานดำเนินคดีตามกฎหมายแล้ว ขอให้ลงโทษตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 116, 282
จำเลยให้การปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วเห็นว่า มูลเหตุที่เกิดเรื่องนี้เนื่องมาจากรถของนายวินัยและรถของจำเลยเกิดชนกัน นายร้อยตำรวจเอกชั้นได้นำคนขับรถคู่กรณีไปพูดเรื่องค่าเสียหายที่บ้านจำเลยต่างเถียงกันในเรื่องความเสียหาย ข้อที่ว่า จำเลยได้กล่าวถ้อยคำดังกล่าวในฟ้องหรือไม่นั้น ศาลชั้นต้นเชื่อว่า จำเลยได้กล่าวถ้อยคำเช่นนั้นจริง แต่ตามรูปเรื่องนายร้อยตำรวจเอกชั้น ชินประยูรไปเจรจาหาทางตกลงกันเป็นทางส่วนตัว ไม่ใช่ไปพูดในฐานะตำแหน่งหน้าที่เจ้าพนักงาน เพราะคู่กรณีมิได้ขอให้เปรียบเทียบ ทั้งไปพูดกันที่บ้านจำเลยเอง จำเลยไม่มีความผิดตามกฎหมายลักษณะอาญามาตรา 116 และถ้อยคำที่จำเลยกล่าวเป็นการแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับผลประโยชน์ของจำเลยตามเหตุผลที่ควรมีควรกล่าว จำเลยได้พูดไปโดยสุจริต ไม่มีเจตนาใส่ความนายร้อยตำรวจเอก ชั้น จำเลยจึงไม่มีผิดตามมาตรา 282 พิพากษาให้ยกฟ้องโจทก์
โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาได้ตรวจสำนวนและประชุมปรึกษาแล้ว คดีนี้โจทก์จะฎีกาได้แต่เฉพาะในปัญหาข้อกฎหมายเท่านั้น ฎีกาของโจทก์ยกปัญหากฎหมายขึ้นกล่าวอ้าง 2 ข้อ คือ 1 ศาลอุทธรณ์ยังมิได้พิจารณาว่าการกระทำของนายร้อยตำรวจเอก ชั้น เป็นการกระทำในหน้าที่โดยชอบด้วยกฎหมายหรือไม่ และ 2 ถ้อยคำที่จำเลยกล่าวนั้นโจทก์เห็นว่า เป็นหมิ่นประมาทอันเป็นความผิด ศาลนี้เห็นว่า ถ้อยคำที่จำเลยกล่าวว่า “ผู้กองพูดอย่างนี้ เอากฎหมายมาพูด ไม่มีศีลธรรม” นั้น ไม่ว่าจะพิจารณาตามมาตรา 116 หรือ มาตรา 282 หาใช่ถ้อยคำที่เป็นหมิ่นประมาทตามมาตราดังกล่าวไม่ ศาลล่างทั้งสองพิพากษายกฟ้องโจทก์นั้นชอบแล้ว
จึงพิพากษายืน
