แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
คำฟ้องต่อศาลแขวง จะต้องกล่าวระบุให้ปรากฏสถานที่ซึ่งเกิดการกระทำผิดด้วยพอสมควรเท่าที่จะให้จำเลยเข้าใจข้อหาได้ดีตามที่มีบทบังคับอยู่ในประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา
ความผิดอันเกิดจากการใช้เช็คนั้น เมื่อได้ระบุถึงเลขที่ของเช็คและชื่อธนาคารที่จำเลยเป็นผู้สั่งจ่ายอันเป็นมูลแห่งความผิดมาในฟ้องแล้ว แม้จะมิได้ระบุสถานที่ตั้งของธนาคารก็ตามแต่โจทก์ก็ได้ระบุภูมิลำเนาของผู้สั่งจ่าย คือ จำเลยไว้ จึงพอถือได้ว่า ฟ้องโจทก์ได้ระบุสถานที่ซึ่งเกิดการกระทำผิดพอสมควรเท่าที่จะให้จำเลยเข้าใจข้อหาได้ดีแล้ว
(ประชุมใหญ่ ครั้งที่ 6/2504)
ย่อยาว
คดีนี้โจทก์ฟ้องว่า จำเลยจ่ายเช็คไม่มีเงินในธนาคารพอจ่ายด้วยเจตนาจะไม่ให้รับเงินตามเช็ค เป็นความผิดตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค พ.ศ. ๒๔๙๗ ขอให้ศาลไต่สวนและประทับฟ้องหรือพิจารณาพิพากษาต่อไป
จำเลยให้การปฏิเสธ
ศาลแขวงพระนครใต้ไต่สวนพยานโจทก์ ๓ ปาก เห็นว่าคดีพอวินิจฉัยได้แล้ว จึงงดสืบพยานปากต่อไป และมีคำสั่งว่าฟ้องของโจทก์ไม่ได้กล่าวระบุถึงสถานที่เกิดเหตุ จึงเป็นฟ้องที่ไม่สมบูรณ์ ให้ยกฟ้อง
ผู้ว่าคดีและโจทก์ร่วมอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ร่วมฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า คำฟ้องต่อศาลแขวง แม้จะฟ้องด้วยวาจาโจทก์ก็ต้องแจ้งต่อศาลเกี่ยวกับสถานที่ซึ่งจำเลยกระทำผิดพอสมควร เท่าที่จะให้จำเลยเข้าใจข้อหาได้ดี ตามที่บัญญัติไว้ในพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแขวงและวิธีพิจารณาความอาญาในศาลแขวง พ.ศ. ๒๔๙๙ มาตรา ๑๙ คำฟ้องที่ทำเป็นหนังสือยื่นต่อศาลแขวงจะเว้นเสียไม่กล่าวระบุถึงสถานที่ซึ่งจำเลยกระทำผิดกระไรได้ ทั้งตามมาตรา ๔ แห่งพระราชบัญญัตินั้นก็ให้นำกฎหมายว่าด้วยวิธีพิจารณาความอาญา มาใช้ด้วย ฉะนั้น คำฟ้องที่ทำเป็นหนังสือยื่นต่อศาลแขวง จึงต้องกล่าวระบุให้ปรากฏสถานที่ซึ่งเกิดการกระทำผิดด้วยพอสมควรเท่าที่จะให้จำเลยเข้าใจข้อหาได้ดี ตามที่มีบทบังคับอยู่ในมาตรา ๑๕๘ แห่งประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา ดังที่ศาลอุทธรณ์วินิจฉัย แต่ที่ศาลอุทธรณ์เห็นว่า ฟ้องของโจทก์เพียงแต่กล่าวว่าเช็คที่จำเลยออกและสั่งจ่ายเงินเป็นเช็คของธนาคารกวางตุ้งจำกัดเป็นคำกว้างๆ โดยจะตั้งอยู่ตำบล อำเภอ จังหวัดใดไม่ปรากฏ จะตีความว่าเป็นการระบุถึงสถานที่ซึ่งเกิดการกระทำผิดแล้วไม่ได้นั้น ที่ประชุมใหญ่ศาลฎีกาได้พิจารณาแล้วเห็นว่า ความผิดอันเกิดจากการใช้เช็คในคดีนี้ เมื่อได้ระบุถึงเลขที่ของเช็คและชื่อธนาคารของเช็คที่จำเลยเป็นผู้สั่งจ่าย อันเป็นมูลแห่งความผิดมาในฟ้องแล้วเช่นนี้ แม้จะไม่ได้ระบุให้ชัดแจ้งต่อไปว่า ธนาคารนั้นตั้งอยู่ ณ ที่ใด ก็ไม่น่าจะทำให้จำเลยหลงผิดหรือไม่เข้าใจถึงที่ตั้งของธนาคารนั้นไปได้ ทั้งตามกฎหมายก็บัญญัติไว้ว่า ถ้าเช็คไม่แสดงให้ปรากฏสถานที่ออกเช็ค ให้ถือว่าเช็คนั้นได้ออก ณ ภูมิลำเนาของผู้สั่งจ่าย (ประมวลกฏหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา ๙๑๐,๙๘๗) ภูมิลำเนาของผู้สั่งจ่าย คือจำเลยนี้ อยู่ที่ไหน โจทก์ก็ระบุมาในฟ้องด้วยแล้ว ดังนี้จึงพอถือได้ว่า ฟ้องของโจทก์ได้ระบุสถานที่ซึ่งเกิดการกระทำผิดพอสมควรเท่าที่จะให้จำเลยเข้าใจข้อหาได้ดีแล้ว หาเป็นฟ้องที่ไม่สมบูรณ์ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา ๑๕๘ ไม่ ชอบที่ศาลชั้นต้นจะต้องพิจารณามูลฟ้องของโจทก์ต่อไป ฎีกาของโจทก์ร่วมฟังขึ้น
พิพากษายก ให้ศาลชั้นต้นดำเนินการพิจารณามูลฟ้องของโจทก์ แล้วมีคำสั่งต่อไปใหม่ตามกระบวนความ
