แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
คำสั่งศาลชั้นต้นที่ว่า ‘คดีก่อนศาลสั่งจำหน่ายคดีโจทก์มีสิทธิฟ้องจำเลยที่ 1 ได้อีกไม่เป็นฟ้องซ้ำ ให้ดำเนินคดีสืบพยานโจทก์ไป’ นั้น หาทำให้คดีเสร็จสำนวนไม่ เพราะศาลยังต้องทำการสืบพยานและพิพากษาชี้ขาดต่อไป เมื่อมีการอุทธรณ์คำสั่งนี้ จึงเป็นอุทธรณ์คำสั่งระหว่างพิจารณา ซึ่งต้องห้ามมิให้อุทธรณ์ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 196
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยสมคบกันทำเอกสารปลอมแจ้งความเท็จ เบิกความเท็จ นำสืบแสดงพยานหลักฐานอันเป็นเท็จในการพิจารณาคดี ขอให้ลงโทษ
จำเลยให้การปฏิเสธและสู้ว่า โจทก์เคยฟ้องจำเลยในข้อหาเดียวกันนี้มาแล้วเฉพาะจำเลยที่ ๑ ศาลชั้นต้นสั่งจำหน่ายคดีเพราะโจทก์ทิ้งฟ้อง ส่วนจำเลยที่ ๒ ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง จำเลยขอให้ศาลวินิจฉัยว่า โจทก์จะฟ้องจำเลยเป็นคดีใหม่ได้อีกหรือไม่
ในวันชี้สองสถานโจทก์ถอนฟ้องจำเลยที่ ๒ ศาลอนุญาต ส่วนจำเลยที่ ๑ ศาลสั่งว่าคดีก่อนศาลสั่งจำหน่ายคดี โจทก์มีสิทธิฟ้องจำเลยที่ ๑ ได้อีก ไม่เป็นฟ้องซ้ำ ให้ดำเนินคดีสืบพยานโจทก์ไป
จำเลยที่ ๑ อุทธรณ์ว่าฟ้องโจทก์เป็นฟ้องซ้ำ ขอให้ยกฟ้อง
ศาลชั้นต้นสั่งไม่รับอุทธรณ์ อ้างว่าเป็นคำสั่งระหว่างพิจารณาต้องห้ามอุทธรณ์ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา ๑๙๖
จำเลยที่ ๑ อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์มีคำสั่งยืน
จำเลยที่ ๑ ฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า ตามคำสั่งของศาลชั้นต้นที่ได้สั่งว่า คดีก่อนศาลสั่งจำหน่ายคดีโจทก์มีสิทธิฟ้องจำเลยที่ ๑ ได้อีก ไม่เป็นฟ้องซ้ำ ให้ดำเนินคดีสืบพยานโจทก์ไปนั้น คำสั่งดังกล่าวหาได้ทำให้คดีเสร็จสำนวนไม่ เพราะศาลยังต้องทำการสืบพยานและพิพากษาชี้ขาดต่อไป อุทธรณ์ของจำเลยที่ ๑ จึงเป็นอุทธรณ์คำสั่งระหว่างพิจารณาที่ไม่ทำให้คดีเสร็จสำนวนเป็นการต้องห้ามมิให้อุทธรณ์ ตามที่บัญญัติไว้ในประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา ๑๙๖
พิพากษายืน ยกฎีกาจำเลย
