แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ในฟ้องความผิดฐานรับของโจร โจทก์ไม่จำเป็นต้อระบุชื่อผู้รับของกลางไว้จากจำเลย เมื่อปรากฏว่าโจทก์นำพยานบุคคลผู้รับของกลางไว้จากจำเลยเข้าสืบแล้ว จำเลยยังจะว่าหลงข้อต่อสู้ หาได้ไม่.
ย่อยาว
เรื่อง ลักทรัพย์ รับของโจร
โจทก์ฟ้องว่า เมื่อเวลากลางวัน วันที่ ๒๗ พ.ย. ๒๔๙๙ คนร้ายลักจักรยาน ๒ ล้อ ๑ คัน ราคา ๘๕๐ บาท ของ จ.ส.ต.ปัญญาไป ต่อมาวันที่ ๑ ธันวาคม ๒๔๙๙ เจ้าทรัพย์ติดตามได้รถจักรยานดังกล่าวคืนจากผู้มีชื่อ โดยจำเลยนำไปขายไว้ ทั้งนี้จำเลยได้ลักหรือรับรถของกลางไว้โดยรู้อยู่ว่าเป็นของที่ได้มาจากการกระทำผิดกฎหมาย และระบุที่เกิดเหตุ ขอให้ลงโทษตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา ๒๘๘, ๓๒๑
จำเลยให้การปฏิเสธความผิดและต่อสู้ว่า ฟ้องโจทก์เคลือบคลุม ไม่ระบุตัวผู้ได้รถไว้จากจำเลย ทำให้จำเลยไม่เข้าใจข้อหาได้ดี และหลงข้อต่อสู้ ขัดต่อ ป.วิ.อาญา มาตรา ๑๕๘ (๕)
ศาลฎีกาพิพากษายืนตามศาลล่างทั้งสองว่า จำเลยผิด ก.ม.ลักษณะอาญา มาตรา ๓๒๑ จำคุก ๒ ปี
ข้อที่จำเลยฎีกาว่า ฟ้องเคลือบคลุม ศาลฎีกาเห็นว่าจำเลยให้การปฏิเสธไม่ด้กระทำผิดตามฟ้อง เข้าใจว่าหาแล้วมิได้หลงต่อสู้อย่างใด ถึงคำฟ้องจะมิได้ระบุชื่อผู้รับรถไว้จากจำเลย แต่ก็ปรากฏว่าโจทก์นำสืบ ร.ต.บัวไข พยานโจทก์ว่า เป็นผู้รับ จำเลยยังจะว่าหลงอย่างไร คำฟ้องมิได้เคลือบคลุม.
