แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
คำว่า “ไม่ตรงกับตำหรับ” ตามความใน ม.19(2) แห่ง พ.ร.บ.ขายยา พ.ศ. 2493 นั้นมิได้หมายถึงแต่เฉพาะตัวเนื้อยาอย่างเดียว แต่หมายถึงปริมาณของตัวเนื้อยาด้วย เมื่อจำเลยขายยาที่มีปริมาณผิด ไป 100 เท่า ดังนี้ก็มีความผิด
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยเป็นเจ้าของร้านขายยาโยคีสถานสี่พระยา เป็นผู้ผลิตยา ได้ขึ้นทะเบียนยาชื่อยานิวโรโทรน จำเลยบังอาจขายยาปลอมโดยขายยานิวโรโทรนจำนวน ๖ ขวด และยาอาไพรินจำนวน ๖ กล่อง ซึ่งวัตถุส่วนประกอบปริมาณผิดไปกว่าที่ขึ้นทะเบียนยา ขอให้ลงโทษตาม พ.ร.บ.ขายยา พ.ศ. ๒๔๙๓ มาตรา ๑๔,๑๘,๑๙,๓๗
จำเลยต่อสู้ว่ายาที่จำเลยขายจำเลยไม่มีทางรู้ว่าปลอมหรือไม่ เพราะเภสัชกรเป็นผู้ผสม ยาที่จับได้จะผิดปริมาณส่วนผสมอย่างใดหรือไม่จำเลยไม่รู้และไม่รับรอง และจำเลยต่อสู้อย่างอื่นอีกหลายประการ
ศาลอาญาฟังว่าจำเลยได้ขายยาปลอมจริง แต่โจทก์สืบไม่ได้ว่าจำเลยรู้ถึงการกระทำผิดดังกล่าว พิพากษาว่าจำเลยผิดตาม พ.ร.บ.ขายยา พ.ศ. ๒๔๙๓ ม.๑๙ และ๓๗ ให้ปรับ ๕๐๐ บาท และศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกาในปัญหาข้อกฎหมาย
ศาลฎีกาในปัญหาข้อกฎหมาย
ศาลฎีกาเห็นว่าคดีนี้ได้มีการสอบสวนแล้ว การพิสูจน์ยานั้นไม่จำเป็นต้องพิสูจน์ต่อหน้าจำเลย ส่วนคำว่า”ไม่ตรงกับตำหรับ ตาม ม.๑๙ แห่ง พ.ร.บ. ขายยา พ.ศ. ๒๔๙๓ ที่จำเลยอ้างว่าหมายถึง”ตัวเนื้อยา” เป็นส่วนใหญ่ ไม่หมายถึงปริมาณนั้น ศาลฎีกาเห็นว่าคำนั้นหมายถึงวัตถุตัวเนื้อยาและปริมาณของตัวเนื้อยานั้นด้วย เมื่อจำเลยใช้ปริมาณผิดไปตั้ง ๑๐๐ เท่า จำเลยก็มีผิด
