แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทก์ฟ้องอ้างกล่าวอ้างว่า ได้กู้เงินจำเลยเอานาเป็นประกันเมื่อ 8 ปีมานี้ ซึ่งจำเลยปฏิเสธต่อสู้ว่าโจทก์ได้เคยกู้เงินจำเลยเอานาเป็นประกันตั้งแต่ พ.ศ. 2470 คนละคราวต่างเวลากันมาก ดังนี้ หน้าที่นำสืบตกอยู่แก่โจทก์.
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า เมื่อประมาณ ๘ ปีมานี้โจทก์กู้เงินจำเลย ๔๐๐ บาท เอานาให้จำเลยทำต่างดอกเบี้ย ฝ่ายจำเลยให้การปฏิเสธว่า เมื่อ ๘ ปีมานี้โจทก์ไม่เคยกู้เงินจำเลย เป็นแต่เมื่อ พ.ศ. ๒๔๗๐ โจทก์กู้เงินจำเลยไป ๓๒๐ บาท เอานาวิวาทให้ยึดเป็นประกัน ต่อมา ๒ ปีโจทก์มาขึ้นเงินเอาอีก ๘๐ บาท ขายนารายนี้ให้จำเลย.
ศาลชั้นต้นเชื่อว่าโจทก์ได้ขายนาวิวาทให้แก่จำเลยจริง พิพากษายกฟ้อง
ศาลอุทธรณ์เห็นว่า ที่จำเลยอ้างว่าต่อมาอีก ๒ ปีโจทก์มาขึ้นเงินอีก ๘๐ บาท ขายนาวิวาทให้จำเลยนั้น จำเลยมีหน้าที่นำสืบ แต่จำเลยสืบข้อนี้ไม่สม ต้องถือว่าจำเลยครอบครองต่างดอกเบี้ย พิพากษากลับให้จำเลยคืนนาวิวาทแก่โจทก์
จำเลยฎีกา,
ศาลฎีกาเห็นว่า ข้อที่โจทก์กล่าวอ้างว่า เมื่อ ๘ ปีมานี้โจทก์กู้เงินจำเลย ๔๐๐ บาท มอบนาให้จำเลยทำต่างดอกเบี้ยนั้นจำเลยปฏิเสธอยู่ แม้จำเลยจะให้การว่าเมื่อ พ.ศ. ๒๔๗๐ โจทก์กู้เงินจำเลยเอานารายนี้เป็นประกัน แต่ก็เป็นคนละคราวต่างเวลากันมาก หน้าที่นำสืบยังตกอยู่แก่โจทก์ แต่โจทก์สืบไม่สม วินิจฉัยข้อเท็จจริงเชื่อว่าโจทก์ได้ขายนารายนี้ให้จำเลยเด็ดขาดแล้ว
พิพากษากลับ ให้ยกฟ้อง.
