แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ค่ารักษาทรัพย์ เป็นค่าธรรมเนียมเจ้าพนักงานบังคับคดี ซึ่งศาลอาจจะพิจารณาสั่งให้ได้ตามที่เห็นสมควรตาม ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 161
ย่อยาว
ได้ความว่า โจทก์ร้องขอยึดทรัพย์ (ช้าง 1 เชือก) ก่อนพิพากษาศาลสั่งอนุญาต ผู้ร้องขัดทรัพย์รับเป็นผู้รักษาช้างโดยมีผู้ค้ำประกันความเสียหายโจทก์จำเลยยินยอมและศาลสั่งให้เป็นไปตามที่ตกลงกับให้เจ้าพนักงานบังคับคดีดำเนินการไปตั้งแต่วันที่ 20 พ.ย.2497 แต่ก็หาได้มีการปฏิบัติไปตามความตกลงและตามคำสั่งศาลโดยผู้ค้ำประกันก็มิได้เข้ามาค้ำประกันจริงเจ้าพนักงานบังคับคดีก็มิได้ไปจัดการเอาช้างจากนายกิจ ผู้รักษาทรัพย์คนเดิมมามอบให้ผู้ร้องรักษาและไม่มีใครร้องต่อศาลให้ดำเนินการอย่างไรเลย
ศาลชั้นต้นคิดค่ารักษาให้นายกิจเพียงวันที่ 3 มิ.ย. ถึง 19 พ.ย.2497 รวม 170 วัน ๆ ละ 20 บาท เป็นเงิน 3,400 บาท
นายกิจ ผู้รักษาทรัพย์อุทธรณ์ขอให้สั่งโจทก์หรือผู้ร้องขัดทรัพย์จ่ายค่ารักษาช้างให้อีกตั้งแต่วันที่ 20 พ.ย.2497 จนถึงวันยื่นฟ้องอุทธรณ์ รวม 870 วัน เป็นเงิน 17,400 บาท เพราะนายกิจต้องรักษาช้างตลอดมา โดยนายกิจมิได้ตกลงรับรู้ในการที่ผู้ร้องขัดทรัพย์จะรับช้างไปรักษาตั้งแต่วันที่ 20 พ.ย.2497 ด้วย และก็ไม่มีใครมารับช้างคืนไปจากนายกิจเลย
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ให้โจทก์จ่ายค่ารักษาทรัพย์แก่นายกิจเพิ่มขึ้นอีก 3,330 บาท ค่าฤชาธรรมเนียมชั้นอุทธรณ์ให้เป็นพับ
นายกิจผู้รักษาทรัพย์และโจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า ค่ารักษาทรัพย์เป็นค่าธรรมเนียมเจ้าพนักงานบังคับคดี ซึ่งศาลอาจจะพิจารณาสั่งให้ได้ตามที่เห็นสมควร ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 161 และเมื่อพิจารณาโดยทั่วไปแล้ว เห็นว่าไม่มีเหตุที่ศาลฎีกาจะพึงแก้ไข
พิพากษายืน
