แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
พ.ร.บ.น้ำมันเชื้อเพลิง 2474 มาตรา 48 เป็นบทลงโทษผู้เก็บและจำหน่ายน้ำมันเชื้อเพลิงเกินกว่า 500 ลิตร เพราะถ้าน้ำมันไม่เกิน 500 ลิตร กฎหมายให้เก็บและจำหน่ายได้โดยไม่ต้องรับอนุญาต เป็นแต่ต้องเก็บและจำหน่ายในสถานที่ซึ่งได้รับอนุญาต มิฉะนั้นมีผิดตามมาตรา 18, 53.
(อ้างฎีกาที่ 886/2492)
ย่อยาว
ได้ความตามฟ้อง จำเลยรับสารภาพว่า เมื่อ ๒๔๘๙ จำเลยได้รับใบอนุญาตสำหรับเก็บรักษาและใช้สถานที่เก็บรักษาน้ำมันเชื้อเพลิงชนิดธรรมดาประเภทมีปริมาณไม่เกิน ๒๐๐ ลิตรเพื่อจำหน่าย ณ ร้านค้าของจำเลย ใบอนุญาตหมดอายุในวันที่ ๓๑ ธันวาคม ๒๔๘๙ ต่อมาจำเลยไม่ได้ขอต่ออายุ จึงเป็นผู้ที่มิได้รับอนุญาตให้เก็บรักษาหรือใช้สถานที่เก็บรักษาน้ำมันเชื้อเพลิงเพื่อจำหน่าย โจทก์หาว่าเมื่อวันที่ ๒๔ มิถุนายน ๒๔๙๑ จำเลยได้บังอาจเก็บน้ำมันก๊าดซึ่งเป็นน้ำมันเชื้อเพลิงชนิดธรรมดา ๔๒.๖๒๕ ลิตรไว้เพื่อจำหน่าย ขายในร้านค้าจำเลย และจำเลยได้บังอาจจำหน่ายขายน้ำมันก๊าดไป .๐๖๒๕ ลิตรราคา ๒ บาทในร้านค้าจำเลย อันเป็นสถานที่ซึ่งไม่ได้รับอนุญาตให้เก็บและใช้สถานที่สำหรับเก็บรักษาเพื่อจำหน่ายจากเจ้าพนักงาน
ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกันว่าจำเลยมีผิดฐานเก็บและจำหน่ายน้ำมันก๊าดนอกสถานที่ได้รับอนุญาตตามมาตรา ๑๘,๕๓ ข้อ ข. ปรับ ๒๕ บาทโดยลดรับแล้ว จำเลยไม่ผิดมาตรา ๔๘
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาเห็นพ้องกับศาลอุทธรณ์ว่า มาตรา ๔๘ นั้นเป็นบทลงโทษผู้เก็บและจำหน่ายน้ำมันเกินกว่า ๕๐๐ ลิตร เพราะถ้าน้ำมันไม่เกิน ๕๐๐ ลิตรกฎหมายให้เก็บและจำหน่ายได้โดยไม่ต้องได้รับอนุญาต เป็นแต่ต้องเก็บและจำหน่ายในสถานที่ซึ่งได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงาน
พิพากษายืน.
