แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
น้ำมันเชื้อเพลิงที่ได้รับอนุญาตให้มีและเก็บไว้สถานที่แห่งหนึ่ง หากแบ่งเอาไปเก็บไว้ที่อื่นอันเป็นสถานที่ไม่ได้รับอนุญาตไม่ผิดมาตรา 48 พ.ร.บ.น้ำมันเชื้อเพลิง แต่ผิดมาตรา 53(ข) ส่วนน้ำมันของกลางริบมิได้.
ฟ้องโจทก์ที่บรรยายมาชัดเจนถึงความผิดของจำเลย อันผิดบทกฎหมายอีกมาตราหนึ่ง ซึ่งมีโทษเบากว่าบทกฎหมายที่โจทก์ขอในฟ้อง ดังนี้ ศาลพิพากษาลงโทษจำเลยตามบทที่ตรงกับรูปคดีและมีโทษเบากว่านั้นได้.
(อ้างฎีกาที่ 483/2485)
ย่อยาว
ได้ความว่า จำเลยเป็นผู้จัดการร้านเฉี่ยวกี่ เลขที่ ๒๒๑ แทนนายเชียวพี่ชาย นายเชียวได้รับอนุญาตให้มีและเก็บน้ำมันเชื้อเพลิงชนิดธรรมดาและน่ากลัวอันตราย ๕๔๖ ถังไว้ที่ร้านดังกล่าว แต่ที่เก็บไม่พอ จำเลยได้แบ่งน้ำมันเบ็นซินของกลาง ๒๗๔ ถังไปเก็บไว้ที่บ้านเลขที่ ๑๕๕ โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษ
(ก) ฐานมีและเก็บน้ำมันเชื้อเพลิงชนิดน่ากลัวอันตรายไว้ ณ สถานที่เก็บ ซึ่งไม่ได้รับอนุญาตเพื่อจำหน่าย และ
(ข) ฐานมีไว้ในครอบครองไม่แจ้งปริมาณและสถานที่เก็บฝ่าฝืนประกาศ
จำเลยปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นเห็นว่า โจทก์สืบไม่ได้ว่าเป็นน้ำมันเชื้อเพลิงชนิดน่ากลัวอันตรายและจำเลยได้แจ้งปริมาณและสถานที่เก็บแล้ว ที่แบ่งไปเก็บที่อื่นน่าเป็นเรื่องแจ้งเท็จ แต่โจทก์มิได้ฟ้อง พิพากษายกฟ้องคืนน้ำมันของกลาง
ศาลอุทธรณ์เห็นว่า ผิด พ.ร.บ.น้ำมันเชื้อเพลิง ๒๔๗๔ มาตรา ๔๘ และ พ.ร.บ.ป้องกันการค้ากำไรเกินควร ๒๔๙๐ มาตรา ๑๗,๑๙ พิพากษากลับ ให้ปรับ ๓,๐๐๐ บาท ริบน้ำมันของกลาง
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า น้ำมันของกลางเป็นส่วนหนึ่งของน้ำมันที่ได้รับอนุญาตให้มีและเก็บไว้จำหน่าย ไม่ว่าจะเอาไปเก็บที่ใด ๆ มาตรา ๔๘ ไม่ใช่บทลงโทษผู้ที่ไม่เก็บน้ำมันในสถานที่เก็บ แต่ที่จำเลยเอาไปเก็บไว้ที่บ้านเลขที่ ๑๕๕ อันเป็นสถานที่ซึ่งไม่ได้รับอนุญาตผิดมาตรา ๕๓(ข) เพราะผิดด้วยข้อกำหนดตามความในมาตรา ๑๘ วรรคหลัง แม้โจทก์จะไม่ได้อ้างมาตรา ๕๓(ข) แต่ได้บรรยายฟ้องชัดเจนและขอให้ลงโทษตามมาตรา ๔๘ ซึ่งเป็นบทหนักแล้ว ลงโทษตามมาตรา ๕๓(ข) ซึ่งเป็นบทเบาได้ตาม ป.ม.วิ.อาญา มาตรา ๑๙๒ วรรค ๔ น้ำมันของกลางไม่เป็นของจะพึงริบได้ตามมาตรา ๒๗,๒๘ ก.ม.ลักษณะอาญา และน้ำมันของกลางเป็นส่วนหนึ่งของน้ำมันที่จำเลยได้แจ้งปริมาณและสถานที่เก็บแล้ว ลงโทษตามฟ้องข้อ (ข) ไม่ได้.
พิพากษาแก้ว่า จำเลยผิดมาตรา ๕๓(ข) แห่ง พ.ร.บ.น้ำมันเชื้อเพลิง ๒๔๗๔ ปรับ ๑๐๐ บาท ข้อหานอกนั้นให้ยกเสีย
