แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยออกเช็คพิพาทโดยไม่ลงวันที่ ย่อมถือได้ว่าไม่มีวันที่ผู้ออกเช็คกระทำความผิดแม้ต่อมาจำเลยจะไม่ตอบโจทก์แจ้งขัดข้องในการที่โจทก์จะกรอกวันที่ลงในเช็คเสียเอง โจทก์จึงลงวันที่ในเช็คตามที่แจ้งแก่จำเลยไว้โดยถือว่าจำเลยอนุญาต ก็มีผลเพียงให้เช็คพิพาทมีรายการสมบูรณ์ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์เท่านั้นหามีผลที่จะปรับเป็นความผิดอาญาตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็คได้ไม่
(อ้างคำพิพากษาฎีกาที่251/2524)
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยออกเช็คธนาคารกรุงเทพฯ พาณิชย์การ สาขาสมุทรสาครลงวันที่ 13 ตุลาคม 2523 สั่งจ่ายเงิน 80,000 บาท ให้ผู้มีชื่อนำมาแลกเงินสดจากโจทก์ เมื่อเช็คถึงกำหนดโจทก์นำเช็คไปรับเงิน ธนาคารปฏิเสธการจ่ายเงินแจ้งว่าเงินในบัญชีไม่พอจ่าย การกระทำของจำเลยเป็นการออกเช็คโดยเจตนาที่จะไม่ให้มีการใช้เงินตามเช็ค ฯลฯ ขอให้ลงโทษตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค พ.ศ. 2497 มาตรา 3
ศาลชั้นต้นไต่สวนมูลฟ้องแล้วประทับฟ้อง
จำเลยให้การปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยเฉพาะปัญหาข้อกฎหมายโดยถือข้อเท็จจริงตามที่ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่า จำเลยออกเช็คฉบับพิพาทโดยไม่ลงวันที่ ต่อมาโจทก์มีหนังสือถึงจำเลยว่าจะลงวันที่สั่งจ่ายในเช็คเป็นวันที่ 13 ตุลาคม 2523 หากจำเลยขัดข้องจะให้ลงวันที่สั่งจ่ายเป็นวันใดแล้วให้โจทก์ทราบภายใน 10 วันนับแต่วันรับหนังสือ ถ้าไม่แจ้งให้โจทก์ทราบจะถือว่าจำเลยยินยอมอนุญาตให้โจทก์ลงวันที่สั่งจ่ายตามที่แจ้ง จำเลยรับหนังสือแล้วไม่แจ้งให้โจทก์ทราบ โจทก์จึงลงวันที่สั่งจ่ายตามวันที่แจ้งไป และวินิจฉัยข้อกฎหมายว่า ชั้นแรกจำเลยออกเช็คฉบับพิพาทโดยไม่ลงวันที่ ย่อมถือได้ว่าไม่มีวันที่ผู้ออกเช็คกระทำความผิด แม้ต่อมาจำเลยจะไม่ตอบโจทก์แจ้งขัดข้องในการที่โจทก์จะกรอกวันที่ลงในเช็คเสียเอง และโจทก์ได้ลงวันที่สั่งจ่ายตามวันเดือนปีที่แจ้งให้จำเลยทราบ โดยถือว่าจำเลยยินยอมอนุญาตให้ลงวันที่สั่งจ่ายตามที่แจ้งก็มีผลเพียงให้เช็คฉบับพิพาทมีรายการสมบูรณ์ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์เท่านั้น หามีผลที่จะปรับเป็นความผิดอาญาตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็คได้ไม่ ตามนัยคำพิพากษาฎีกาที่ 251/2524
พิพากษายืน
