แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ผู้ตายใช้มีดฟันจำเลย ๆ จึงเอาไม้ตีป้องกันตัวแต่เมื่อผู้ตายล้มลงแล้ว จำเลยยังตีและฟันผู้ตายซ้ำอีก ดังนี้ถือว่าเป็นการเกินสมควรแก่เหตุไป
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องหาว่าจำเลยฆ่าคนตายโดยเจตนา จำเลยต่อสู้ว่ากระทำโดยป้องกันตัว
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยผิดตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา ๒๔๙
ศาลอุทธรณ์เห็นว่าการกระทำของจำเลยเป็นการป้องกันเกินสมควรแก่เหตุ จึงพิพากษาแก้ว่าจำเลยผิดตามมาตรา ๒๔๙ ประกอบด้วยมาตรา ๕๓
โจทก์, จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงว่า ชั้นแรกจำเลยลงจากเรือนมามือเปล่า ๆ ไม่มีอาวุธอะไร มาร้องห้ามไม่ให้ผู้ตายด่าผู้ตายถือมีดขอกระโดดเรืนอลงมาตรงเข้าหาจำเลย ตอนนี้เองจำเลยจึงคว้าไม้ของกลางที่ใต้ต้นส้มมาถือไว้ พอผู้ตายฟันจำเลย ๆ ก็ใช้ไม้ตีผู้ตายไปได้ความว่าผู้ตายฟันหลายทีแต่จำเลยหลบเสีย คงถูกครั้งเดียว พฤตติการณ์แสดงให้เห็นว่าการกระทำของจำเลยเป็นการป้องกันตัวเนื่องจากผู้ตายเข้ามาทำร้ายเอาก่อนหาใช่จำเลย สมัครใจวิวาทด้วยไม่ แต่การที่จำเลยตีผู้ตายล้มลงแล้ว ยังตีและฟันผู้ตายซ้ำอีกนั้น เป็นการเกินสมควรแก่เหตุไปศาลอุทธรณ์พิพากษาชอบแล้ว จึงพิพากษายืน
