แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ผู้ถูกทำร้ายไม่สามารถประกอบการเลี้ยงชีพโดยปกติเพราะความทุพพลภาพหรือพยาธิเกินกว่า 20 วัน นับว่าเป็นบาทแผลสาหัสแล้ว พ.ร.บ.ฎีกาอุทธรณ์ ม.3 แก้น้อย ศาลเดิมลงโทษตาม ม.254 + จำคุก 6 เดือน ศาลอุทธรณ์แก้ ให้ลงโทษตาม ม.256 (8) – 59 จำคุก 1 ปีดังนี้ เป็นแก้น้อยปัญหากฎหมาย
ย่อยาว
คดีนี้ทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยได้ทำร้ายร่างกาย ล.กระดูกที่แขนหัก แลต่อจากวันถูกทำร้าย ๑๔ วันแล้ว ล.ก็ยังไม่หายต้องเข้าเฝือกอยู่ แพทย์เบิกความว่าต้องรักษา ๒ เดือนจึงจะหาย
ศาลเดิมลงโทษจำเลยตาม ม.๒๕๔ จำคุก ๑ ปี ลดกึ่งหนึ่งตาม ม.๕๙ คงให้จำคุก ๖ เดือน
ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่า เมื่อแพทย์ว่าไม่หายภายใน ๒ เดือน ย่อมเป็นที่เห็นได้ว่าเจ้าทุกข์ไม่สามารถประกอบการหาเลี้ยงชีพได้โดยปกติเพราะความทุพพลภาพนั้นเกินกว่า ๒๐ วัน จึงพิพากษาแก้ให้ลงโทษจำเลยตาม ม.๒๕๖ ข้อ ๘ จำคุก ๒ ปี ลดกึ่งหนึ่งตามมาตรา ๕๙ คงให้จำคุก ๑ ปี
จำเลยฎีกาว่า ลักษณสาหัสนั้นต้องทนทุกข์เวทนาจริงถึงกับล้มหมอนนอนเสื่อ เดินมาประกอบอาชีพไม่ได้เสียเลย
* ศาลฎีกาวินิจฉัยว่าศาลอุทธรณ์แก้ไขศาลล่างเล็กน้อย ศาลฎีกาจึงต้องฟังข้อเท็จจริงตามศาลอุทธรณ์ เมื่อข้อเท็จจริงปรากฏว่าเจ้าทุกข์ไม่สามารถประกอบการหาเลี้ยงชีพได้โดยปกติ เพราะความทุพพลภาพหรือพยาธิเกินกว่า ๒๐ วันก็เป็นลักษณบาดแผลสาหัส กฎหมายหาได้บัญญัติว่าต้องถึงล้มหมอนนอนเสื่อดังที่จำเลยคัดค้านไม่จึงพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์
