แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
เรื่องกู้หนี้กันตามธรรมดาถ้าเจ้าหนี้ผ่อนเวลาชำระหนี้แก่ลูกหนี้ โดยผู้ค้ำประกันมิได้ตกลงด้วยแล้วผู้ค้ำประกันก็ย่อมหลุดพ้นจากความรับผิด
แต่สำหรับเรื่องขอกู้เบิกเงินเกินบัญชีกับธนาคารในคดีนี้ ผู้ค้ำประกันทำสัญญาไว้ว่าการผ่อนเวลาชำระหนี้แม้จะไม่ได้รับแจ้งก็ไม่เป็นเหตุให้ปลดเปลื้องความรับผิดของผู้ค้ำประกันแล้วในเมื่อธนาคารผ่อนเวลาชำระหนี้และการกู้เบิกเงินเกินบัญชีแก่ผู้เบิกในครั้งหลังจะมิได้แจ้งให้ผู้ค้ำประกันทราบและผู้ค้ำประกันมิได้ลงชื่อรับรองดังครั้งก่อนก็ดี ผู้ค้ำประกันก็จำต้องผูกพันตามสัญญาที่ทำกันไว้หาทำให้หลุดพ้นจากความรับผิดชอบไปได้ไม่.
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยที่ ๑,๒ เป็นหุ้นส่วนในห้างหุ้นส่วนเหรียญโตโดยจำเลยที่ ๑ เป็นผู้จัดการ ได้ทำสัญญากู้เบิกเงินเกินบัญชีจากโจทก์ไม่เกิน ๓๐๐๐ บาท และผ่อนชำระให้หมดใน ๒๔ ต.ค.๙๓ จำเลยที่ ๓ เป็นผู้ค้ำประกัน เมื่อครบกำหนดแล้วห้างหุ้นส่วนเหรียญโตโดยจำเลยที่ ๓ ยินยอมให้ขอผลัดผ่อนชำระหนี้หลายครั้งจนวันที่ ๒๔ เม.ย. ๙๕ เป็นวันครบชำระหนี้ครั้งสุดท้าย แล้วห้างหุ้นส่วนดังกล่าวเลิกกิจการโดยไม่ชำระบัญชีจำเลยที่ ๑,๒ จึงต้องรับผิด จำเลยที่ ๓ รับผิดในฐานะค้ำประกันขอให้บังคับจำเลยใช้เงินทั้งต้นและดอกเบี้ย ๓๒,๙๗๖.๐๓ บาท
จำเลยที่ ๑ ส่งหมายเรียกไม่ได้ ไม่มาสู้คดี
จำเลยที่ ๒ ให้การว่าเป็นหุ้นส่วนจริง การกู้หนี้ไม่รู้เห็นด้วย
จำเลยที่ ๓ ให้การว่าเป็นผู้ค้ำประกันจริง เมื่อครบกำหนดชำระได้รับรองการค้ำประกันต่ออีก ๓ เดือน ยอมรับผิดเพียงจำนวนหนี้ในวันนั้น ต่อมามิได้รับรองจึงไม่ต้องรับผิด
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยที่ ๓ ร่วมกันใช้เงินโจทก์ ๓๒,๙๗๖.๐๓ บาท
จำเลยที่ ๓ อุทธรณ์ว่าไม่ควรต้องรับผิด
ศาลอุทธรณ์ฟังว่าห้างหุ้นส่วนเหรียญโตชำระหนี้ที่จำเลยที่ ๓ เป็นผู้ค้ำประกันให้เสร็จแล้วหนี้ที่โจทก์ฟ้องเกิดภายหลังซึ่งจำเลยที่ ๓ ไม่ได้ค้ำประกัน จำเลยที่ ๓ จึงไม่ต้องรับผิด พิพากษาแก้ให้ยกฟ้องเฉพาะจำเลยที่ ๓
โจทก์ฎีกา
ปัญหาที่จะต้องวินิจฉัยสำหรับจำเลยที่ ๓ คือ การที่โจทก์ผ่อนเวลาให้ห้างหุ้นส่วนเหรียญโตชำระหนี้และให้กู้เงินเกินบัญชีต่อมาโดยจำเลยที่ ๓ มิได้ให้หนังสือรับรองต่อโจทก์ดังเช่นคราวก่อน ๆ นั้นจำเลยที่ ๓ ยังคงจะต้องรับผิดต่อโจทก์ในหนี้สินนั้นอีกตาม ป.พ.พ. ม.๗๐๐ วรรคต้นหรือไม่
ศาลฎีกาเห็นว่าตามธรรมดาเจ้าหนี้ผ่อนเวลาให้แก่ลูกหนี้โดยผู้ค้ำประกันมิได้ตกลงด้วยแล้วผู้ค้ำประกันก็ย่อมหลุดพ้นจากความรับผิด แต่สำหรับจำเลยที่ ๓ ผู้ค้ำประกันในคดีนี้ได้สัญญาค้ำประกันโดยมีข้อตกลงในสัญญาข้อ ๓ ว่า “ถ้าผู้ให้กู้ผ่อนเวลาให้แก่ผู้กู้ชำระหนี้โดยจะได้แจ้งหรือมิได้แจ้งให้ผู้ค้ำประกันทราบก็ตาม ผู้ค้ำประกันเป็นอันยอมตกลงด้วยการให้ผ่อนเวลาทุกครั้งไป และยอมมิให้ถือเอาการผ่อนเวลาเช่นว่านี้เป็นเหตุปลดเปลื้องความรับผิดของผู้ค้ำประกันเป็นอันขาด” ดังนี้ แม้การที่โจทก์ผ่อนเวลาการชำระหนี้และการกู้เงินเกินบัญชีแก่ห้างหุ้นส่วนเหรียญโตในสองครั้งหลังจะมิได้แจ้งให้จำเลยที่ ๓ ทราบดังเคยและจำเลยที่ ๓ ไม่ได้เซ็นชื่อรับรองดังคราวก่อน ๆ ก็ดี หาทำให้จำเลยที่ ๓ หลุดพ้นจากความรับผิดไปไม่ เพราะจำเลยที่ ๓ ต้องผูกพันอยู่โดยข้อสัญญาข้อ ๓ ดังกล่าว
จึงพิพากษากลับให้บังคับคดีตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น
