แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
กอดปล้ำทำอนาจารหญิงสาวบนถนนริมฝั่งคลอง ซึ่งเป็นทางสาธารณะและทางหลวงในเวลากลางคืน ในขณะที่มีเด็กชายคนหนึ่งเดินอยู่ข้างหน้า เมื่อเด็กชายคนนั้นเห็นเข้าก็วิ่งหนีไปเสีย และยังมีชายอีก 2 คนซึ่งเดินอยู่บนถนนชายคลองอีกฟากหนึ่งพบเห็นเข้า ดังนี้ ย่อมถือว่าเป็นความผิดที่ได้กระทำต่อหน้าธารรกำนัล
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานใช้กำลังกอดปล้ำ จูบ และจับนมนางสาวเฉลียว ลาภนานตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา ๒๔๖
จำเลยปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยผิดตามฟ้อง จำคุก ๓ เดือน
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับ ให้ยกฟ้อง
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงว่าจำเลยได้กระทำอนาจารนางสาวเฉลียว จริง ข้อวินิจฉัยมีเพียงว่า ความผิดเรื่องนี้เกิดขึ้นต่อหน้าธารกำนัล หรือไม่ ความข้อนี้ฟังได้ว่าเด็กชายเบิ้มวิ่งหนีไปเมื่อจำเลยลงมือกอดปล้ำนางสาวเฉลียวแล้ว ซึ่งต้องฟังว่าเด็กชายเบิ้มรู้เห็นการกระทำของจำเลย และสถานที่เกิดเหตุเป็นถนนริมฝั่งคลอง ๑๓ ซึ่งเป็นทางสาธารณะและทางหลวง แม้จะเป็นเวลาค่ำคืนก็ยังมีนายชำนายประสิทธิผู้เดินมาตามถนนชายคลองอีกฟากหนึ่งพบเห็น จึงเป็นความผิดที่ได้กระทำต่อหน้าธารกำนัล ไม่ใช่เป็นคดีความผิดต่อส่วนตัว ไม่จำต้องมีการร้องทุกข์ตามกฎหมาย
จึงพิพากษากลับศาลอุทธรณ์ ให้บังคับคดีไปตามศาลชั้นต้น
