แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
การที่ผู้อุทธรณ์ไม่นำส่งหมายนัดและสำเนาฟ้องอุทธรณ์ให้แก่อีกฝ่ายหนึ่งจะเป็นไปโดยจงใจหรือหลงลืมก็เป็นการทิ้งฟ้องตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณา ความแพ่ง มาตรา 174,
ย่อยาว
ผู้ร้องยื่นคำร้องขอให้ศาลพิสูจน์ สัญชาติว่าผู้ร้องเป็นคนสัญชาติไทย อัยการยื่นคำคัดค้านว่าผู้ร้องเป็นคนสัญชาติจีน ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วสั่งว่าผู้ร้องมีสัญชาติไทยตามกฎหมาย
อัยการอุทธรณ์ ศาลชั้นต้นสั่งรับอุทธรณ์ และให้จัดการนำส่งสำเนาอุทธรณ์ในกำหนด ๑๕ วัน มิฉะนั้นจะถือว่าทิ้งฟ้องอุทธรณ์
เมื่อพ้นกำหนด ๑๕ วันแล้ว พนักงานกองหมายรายงานต่อศาลว่า อัยการไม่นำส่งหมายและสำเนาอุทธรณ์ให้แก่ผู้ร้อง ฝ่ายอัยการผู้คัดค้านก็ได้ยื่นคำร้องว่า เหตุที่ไม่นำส่งเพราะความพลั้งเผลอและจำวันผิดไป ขอให้ศาลส่งหมายนัดและสำเนาอุทธรณ์ไปกองหมายเพื่อผู้คัดค้านจะได้นำส่งแก่ผู้ร้องต่อไป ศาลชั้นต้นสอบคู่ความทั้ง ๒ ฝ่าย แล้วเห็นว่าผู้คัดค้านทิ้งฟ้อง จึงส่งสำนวนไปให้ศาลอุทธรณ์เพื่อสั่ง
ศาลอุทธรณ์สั่งว่า ผู้คัดค้านอ้างว่าเพราะพลั้งเผลอและจำวันนัดผิดไป ไม่เป็นเหตุแก้ตัว ถือว่าผู้คัดค้านทิ้งฟ้องอุทธรณ์ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณา ความแพ่ง มาตรา ๑๗๔ (๒) ให้ยกคำร้องของผู้คัดค้านและจำหน่ายคดี
ผู้คัดค้านฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า การที่ผู้อุทธรณ์ไม่นำส่งหมายนัดและสำเนาฟ้องอุทธรณ์ให้แก่อีกฝ่ายหนึ่งจะเป็นไปโดยจงใจหรือหลงลืม ก็เป็นการทิ้งฟ้องตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา ๑๗๔ ข้ออ้าง เพราะหลงลืมไม่เป็นเหตุอันสมควรที่จะอ้างมาแก้ตัว พิพากษายืน
