แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ห้างหุ้นส่วนจำกัด จ. มี บ.เป็นหุ้นส่วนผู้จัดการ ได้ประทานบัตรทำเหมืองแร่ที่บริเวณเขาศูนย์ 3 แปลง ใบอนุญาตให้มีและใช้วัตถุระเบิดออกให้ในนามของ บ.เป็นส่วนตัว แต่ก็ระบุมีไว้ใช้ในการทำเหมืองแร่ที่อยู่ในประทานบัตรของห้างหุ้นส่วนจำกัด จ.เห็นชัดว่าขออนุญาตมีเพื่อใช้ในกิจการของห้างดังกล่าว ดังนั้น การที่จำเลยซึ่งเป็นผู้จัดการแผนกเหมืองแร่ของห้างหุ้นส่วนจำกัด จ.ในการปฏิบัติหน้าที่ในทางการที่จ้าง ได้นำแก๊ประเบิดตามใบอนุญาตดังกล่าวที่เก็บรักษาไว้ที่เหมืองแร่แปลงที่ 1 เพื่อไปใช้ยังแปลงที่ 3 ของห้างหุ้นส่วนจำกัดนายจ้าง จึงไม่มีความผิดฐานมีแก๊ประเบิดไว้ในครอบครองโดยมิได้รับอนุญาต (ประชุมใหญ่ครั้งที่ 12/2518)
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยมีแก๊ประเบิดจำนวน ๕๐๐ ดอกซึ่งเป็นวัตถุระเบิดตามกฎหมายไว้ในความครอบครองโดยไม่ได้รับอนุญาตจากนายทะเบียนท้องที่ ขอให้ลงโทษตามพระราชบัญญัติอาวุธปืน เครื่องกระสุนปืน วัตถุระเบิด ดอกไม้เพลิง และสิ่งเทียมอาวุธปืน พ.ศ. ๒๔๙๐ มาตรา ๓๘,๗๔ และสั่งริบของกลาง
จำเลยให้การปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามฟ้อง เมื่อลดเหตุบรรเทาโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๗๘ ลง ๑ ใน ๓ แล้ว ลงโทษจำคุก ๑ ปี ปรับ ๔,๐๐๐ บาท รอการลงโทษจำคุกไว้ ๓ ปี ตามมาตรา ๕๖ ริบของกลาง
จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับให้ยกฟ้อง ของกลางคืนเจ้าของ
โจทก์ฎีกา
ข้อเท็จจริงฟังได้เป็นยุติว่า ห้างหุ้นส่วนเจริญผลเชียรใหญ่ จำกัด ซึ่งมีนายบุญเยียน ลิ่มตระกูล เป็นหุ้นส่วนผู้จัดการ ได้ประทานบัตรทำเหมืองแร่ที่บริเวณเขาศูนย์ ๓ แปลง ในการทำเหมืองแร่ดังกล่าว นายบุญเยียน ลิ่มตระกูล ได้รับอนุญาตให้มีและใช้วัตถุระเบิดซึ่งรวมทั้งแก๊ประเบิดของกลางคดีนี้ วันเกิดเหตุจำเลยซึ่งเป็นผู้จัดการแผนกเหมืองแร่ของห้างหุ้นส่วนเจริญผลเชียรใหญ่ จำกัด โดยลำพัง ได้นำแก๊ประเบิดของกลางพร้อมสำเนาใบอนุญาตให้มีและใช้ของนายบุญเยียน ลิ่มตระกูล จากเหมืองแร่แปลงที่ ๑ โดยสารรถโดยสารไปตามถนนโทรคมนาคมเพื่อนำไปใช้ในเหมืองแร่แปลงที่ ๓ แล้วไปถูกจับที่ด่านตรวจรถหัวถนนทางขึ้นเขาศูนย์นอกเขตประทานบัตรของห้างหุ้นส่วนเจริญผลเชียรใหญ่ จำกัด
ปัญหาว่าจำเลยจะมีความผิดตามฟ้องหรือไม่นั้น ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า แม้ใบอนุญาตให้มีและใช้วัตถุระเบิดออกให้ในนามของนายบุญเยียน ลิ่มตระกูล เป็นส่วนตัวก็ดี แต่นายบุญเยียน ลิ่มตระกูล เป็นหุ้นส่วนผู้จัดการของห้างหุ้นส่วนเจริญผลเชียรใหญ่ จำกัด ตามใบอนุญาตระบุมีไว้ใช้ในการทำเหมืองแร่หมู่ที่ ๒ ตำบลไม้เรียง อำเภอฉวาง อันเป็นเหมืองแร่ในประทานบัตรของห้างหุ้นส่วนเจริญผลเชียรใหญ่ จำกัด ที่นายบุญเยียน ลิ่มตระกูลเป็นหุ้นส่วนผู้จัดการนั้นเอง เห็นชัดว่าขออนุญาตมีเพื่อใช้ในกิจการของห้างหุ้นส่วนเจริญผลเชียรใหญ่ จำกัด ดังนั้น การที่จำเลยซึ่งเป็นผู้จัดการแผนกเหมืองแร่ของห้างหุ้นส่วนเจริญผลเชียรใหญ่ จำกัด ในการปฏิบัติหน้าที่ในทางการที่จ้าง ได้นำแก๊ประเบิดของกลางตามใบอนุญาตดังกล่าวซึ่งเก็บรักษาไว้ที่เหมืองแร่แปลงที่ ๑ เพื่อไปใช้ยังแปลงที่ ๓ ของห้างหุ้นส่วนจำกัดนายจ้าง ศาลฎีกาโดยมติที่ประชุมใหญ่เห็นว่าจำเลยไม่มีความผิดฐานมีแก๊ประเบิดของกลางไว้ในครอบครองโดยมิได้รับอนุญาต
พิพากษายืน.
