แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยกระทำชำเราเด็กหญิงอายุ 4 ขวบ จนน้ำอสุจิของจำเลยเปื้อนของลับของเด็กหญิง แต่ของลับของจำเลยไม่ได้เข้าไปในช่องคลอดโดยเข้าไปเพียงแต่ปากช่องคลอด และปรากฎตามใบชัณสูตรบาดแผลของแพทย์ว่าบริเวณรอบปากช่องคลอดมีแผลช้ำถลอกเวลาซับมีเลือดออก เยื่อปิดปากช่องคลอดฉีกขาด ไม่พบเชื้ออสุจิเช่นนี้ถือว่าการกระทำของจำเลยฟังได้ว่าเป็นความผิดฐานพยายามข่มขืนกระทำชำเราแล้วไม่ใช่ฐานกระทำอนาจาร
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องและยื่นคำร้องเพิ่มเติมฟ้องว่าเมื่อวันที่ ๑๑ ก.พ. ๙๘ จำเลยกระทำอนาจารโดยใช้อำนาจด้วยกำลังกายจับ ด.ญ.พูนสุข นวล อายุ ๔ ปี บุตรนางจรัญ นวล กดลงนอนหงายแล้วกระทำชำเราขืนใจ ด.ญ.พูนสุข นวล จนสำเร็จความใคร่ ๑ ครั้ง เหตุเกิดที่ตำบลในเมือง อำเภอเมืองสุรินทร์ จังหวัดสุรินทร์ คนี้นี้นายสมบัติและนางจรัญ บิดามารดาของ ด.ญ.พูนสุขได้ร้องทุกข์ให้ดำเนินคดีแล้ว ขอให้ลงโทษตาม ก.ม.อาญา ม.๒๔๕,๒๔๔ ที่แก้ไข
ชั้นแรกจำเลยให้การปฏิเสธต่อเมื่อสืบพยานโจทก์ได้ ๔ ปากแล้ว จำเลยถอนคำให้การเดิมขอให้การรับสารภาพฐานพยายามข่มขืนกระทำชำเรา โจทก์ขอสืบพยานต่อไป ศาลเรียกใบชัณสูตรบาดแผลจากโจทก์ เห็นว่าคดีนี้พอวินิจฉัยได้ ให้งดสืบพยานโจทก์จำเลยเสีย
ศาลชั้นต้นวินิจฉัยว่าโจทก์หาจำเลยกระทำอนาจารและข่มขืนกระทำชำเรา จำเลยรับฐานพยายาข่มขืนกระทำชำเรา แต่ปรากฎตามใบชัณสูตรบาดแผลของแพทย์โจทก์ส่งว่าบริเวณรอบปากช่องคลอดมีแผลช้ำถลอกเวลาซับมีเลือดออก เยื่อปิดปากชองคลอดฉีกขาดไม่พบเชื้ออสุจิ แพทย์ผู้ตรวจพิเคราะห์เห็นว่าถูกข่มขืนชำเราแต่ของลับของชายไม่ได้เข้าไปในช่องคลอด แต่เข้าไปเพียงแต่ปากช่องคลอดจึงทำให้เยื่อปิดปากช่องคลอดขาดดังนี้ ประกอบทั้งนางจรัญก็ว่าช่องคลอดของเด็กขนาดนี้ยังทำชำเราเข้าไปไม่ได้ เห็นว่าการกระทำของจำเลยยังไม่เข้าขั้นถึงชำเราแต่เข้าขั้นอนาจาร จำเลยจึงไม่มีผิดฐานกระทำชำเราหรือพยายามข่มขืนกระทำชำเราตาม ม.๒๔๔แต่มีผิดฐานทำอนาจารตาม ม.๒๔๕ ตามนัยคำพิพากษาฎีกาที่ ๓๑๑/๒๔๙๐ ระหว่างอัยการสมุทรสาครโจทก์ นายฮะหรือชี้ฮะ จำเลยให้จำคุกจำเลย ๑ ปี ลดรับสารภาพกึ่งหนึ่งคงจำคุก ๖ เดือน
โจทก์อุทธรณ์แก้กำหนดโทษให้สูงขึ้น
ศาลอุทธรณ์เห็นว่าเมื่อพิเคราะห์ตามรายงานชัณสูตรบาดแผลของแพทย์แล้วไม่จำเป็นต้องฟังคำของนายแพทย์ คดีก็พอวินิจฉัยได้และเห็นว่าบาดแผลของ ด.ญ.พูนสุข เท่าที่ปรากฎตามรายงานชัณสูตรบาดแผลประกอบคำรับสารภาพของจำเลยเป็นการแสดงชัดอยู่แล้วว่าของลับของจำเลยได้ไปถูไถอยู่ตรงที่ปากช่องคลอดของ ด.ญ.พูนสุข จึงทำให้เยื่อปิดช่องคลอดฉีกขาดและจำเลยได้พยายามกระทำจะให้ของลับล่วงล้ำเข้าไปในช่องคลอดโดยแรงเพื่อความสำเร็จแต่หากเข้าไปไม่ได้จึงเข้าไปเพียงแต่ปากช่องคลอด เป็นเหตุให้ปากช่องคลอดของ ด.ญ.พูนสุขถึงขนาดช้ำถลอก เวลาขับมีโลหิตออก การกระทำของจำเลยฟังได้ว่าเป็นความผิดฐานพยายามข่มขืนกระทำชำเราตามนัยคำพิพากษาฎีกาที่ ๘๗๔/๒๔๙๑ ระหว่างพนักงานอัยการ กรมอัยการโจทก์ นายสุจิตต์ จันทโร จำเลย และจำเลยได้กระทำแก่ ด.ญ.พูนสุข มีอายุเพียง ๔ ขวบบุตรนางจ้างซึ่งจำเลยเป็นผู้เลี้ยงเป็นการผิดศีลธรรมอย่างร้ายแรงสมควรลงโทษหนัก จึงพิพากษาให้จำคุกตาม ก.ม.อาญาม.๒๔๔-๖๐ มีกำหนด ๔ ปี ลดฐานรับสารภาพกึ่งหนึ่งคงจำคุกจำเลย ๒ ปี
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาพิเคราะห์ใคร่ครวญการกระทำของจำเลยที่กระทำชำเราด.ญ.พูนสุขดังได้กล่าวมา ประกอบกับรายงานการชัณสูตรบาดแผลของ ด.ญ.พูนสุข อันเป็นผลซึ่งเกิดจากการกระทำของจำเลยดังที่ศาลทั้งสองได้หยิบยกขึ้นกล่าวมานั้นเห็นพ้องกับศาลอุทธรณ์ว่า โดยเฉพาะข้อเท็จจริงคดีนี้การกระทำของจำเลยถึงขั้นเป็นความผิดฐานพยายามข่มขืนกระทำชำเราแล้ว ดังเหตุผลที่ศาลอุทธรณ์ยกขึ้นวินิจฉัยมา คำพิพากษาฎีกาที่ศาลชั้นต้นยกขึ้นอ้าง ข้อเท็จจริงต่างกับคดีนี้ ศาลอุทธรณ์วางบทกำหนดโทษจำเลยชอบและสมกับความผิดแล้ว ฎีกาจำเลยฟังไม่ขึ้น จึงพิพากษายืน
