แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ผู้เสียหายใช้ไม้แก่นกลมเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 1 นิ้ว ยาวประมาณ 1 เมตร เป็นอาวุธทำร้ายจำเลยหลายครั้ง และขณะจำเลยล้มลงไปที่พื้นดิน ผู้เสียหายจะใช้ไม้นั้นตีซ้ำอีก นับเป็นภยันตรายที่ใกล้จะถึงและยากที่จะหนีให้พ้นภยันตรายนั้นได้ทันท่วงทีเพราะผู้เสียหายอยู่ห่างจำเลย ประมาณ 2-3 เมตรเท่านั้น จำเลยจึงยิงผู้เสียหายเพียง 1 นัด ในขณะนั้น การกระทำของจำเลยเป็นการป้องกันตัวพอสมควรแก่เหตุ จำเลยไม่มีความผิด
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยใช้ปืนเป็นอาวุธยิงผู้เสียหายโดยมีเจตนาฆ่า แต่การกระทำไม่บรรลุผล ผู้เสียหายเพียงแต่ได้รับอันตรายสาหัส ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา ๒๘๘, ๘๐
จำเลยให้การปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นวินิจฉัยว่า จำเลยใช้อาวุธปืนยิงผู้เสียหาย เป็นการป้องกันตัวเกินกว่าเหตุ พิพากษาว่ามีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๘๘,๘๐ ประกอบด้วยมาตรา ๖๘, ๖๙ ให้จำคุก ๓ ปี
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกาในปัญหาข้อกฎหมายว่า การกระทำของจำเลยเป็นการป้องกันตัวพอสมควรแก่เหตุ
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า การที่ผู้เสียหายใช้ไม้ซึ่งได้ความว่าเป็นไม้แก่นกลม เส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ ๑ นิ้ว ยาวประมาณ ๑ เมตร เป็นอาวุธทำร้ายจำเลยหลายครั้ง และขณะจำเลยล้มลงไปที่พื้นดิน ผู้เสียหายจะใช้ไม้นั้นตีซ้ำอีก นับเป็นภยันตรายที่ใกล้จะถึงและยากที่จะหนีให้พ้นภยันตรายนั้นได้ทันท่วงที เพราะผู้เสียหายอยู่ห่างจำเลยประมาณ ๒-๓ เมตร เท่านั้น จำเลยจึงยิงผู้เสียหายเพียง ๑ นัดในขณะนั้น การกระทำของจำเลยเป็นการป้องกันตัวพอสมควรแก่เหตุ ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๖๘ จำเลยไม่มีความผิด
พิพากษากลับ ให้ยกฟ้องโจทก์
