แหล่งที่มา : สำนักงาน ส่งเสริมงานตุลาการ
ย่อสั้น
จำเลยที่2เป็นเจ้าของที่ดินบริเวณสยามสมควรมอบให้จำเลยที่1ดูแลความเรียบร้อยและจัดการจราจรภายในที่ดินดังกล่าวเมื่อมีรถยนต์เข้ามาในบริเวณสถานที่ดังกล่าวพนักงานของจำเลยที่1จะออกบัตรให้และเจ้าของรถจะต้องคืนบัตรเมื่อนำรถออกไปหากจอดรถจะต้องเสียค่าบริการแต่เจ้าของรถเป็นผู้เลือกสถานที่จอดรถเปิดปิดประตูและเก็บกุญแจรถไว้เองหากเจ้าของรถจะเคลื่อนย้ายรถหรือนำรถออกจากที่จอดหรือนำไปจอดที่ใดในบริเวณนั้นก็ทำได้เองโดยไม่ต้องแจ้งให้พนักงานของจำเลยที่1ทราบเช่นนี้รถยนต์ที่นำมาจอดยังอยู่ในความครอบครองของเจ้าของรถกรณีจึงไม่ใช่การฝากทรัพย์เพราะไม่มีการส่งมอบทรัพย์สินให้แก่จำเลยทั้งสองหรือพนักงานของจำเลยทั้งสองและจำเลยทั้งสองได้ตกลงจะรักษารถยนต์คันดังกล่าวไว้ในอารักขาแห่งตนแล้วจะคืนให้จำเลยจึงไม่มีข้อผูกพันที่จะต้องรับผิดในการที่รถยนต์ซึ่งนำมาจอดในที่ดินบริเวณนั้นสูญหายไป.
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าโจทก์เป็นผู้รับประกันภัยในรถยนต์หมายเลขทะเบียน 5ค-4853 ของสางสาวเรวดี (บัวเร็ว) จันทราพูนซึ่งได้นำรถยนต์คันดังกล่าวไปฝากไว้กับพนักงานของจำเลยทั้งสองในบริเวณศูนย์การค้าสยามสแควร์ แต่พนักงานของจำเลยละเลยไม่ระมัดระวังดูแลรถยนต์ที่รับฝากเป็นเหตุให้รถยนต์ดังกล่าวสูญหายไป จำเลยที่ 1เป็นนิติบุคคลประเภทสมาคมดำเนินธุรกิจรับฝากรถยนต์ในบริเวณศูนย์การค้าสยามสแควร์ จำเลยที่ 2 เป็นนิติบุคคลประเภททบวงการเมืองและเป็นเจ้าของที่ดินบริเวณศูนย์การค้าสยามสแควร์ โจทก์ได้จ่ายเงินค่าสินไหมทดแทนให้นางสาวเรวดีแล้ว จึงรับช่วงสิทธิมาฟ้องคดีนี้ ขอให้จำเลยทั้งสองร่วมกันชดใช้เงิน 128,700 บาท แก่โจทก์ให้จำเลยทั้งสองเสียดอกเบี้ยร้อยละ 7 ครึ่งต่อปี ในต้นเงิน99,000 บาท นับแต่วันฟ้องจนกว่าจะชำระเสร็จด้วย
จำเลยที่ 1 ขาดนัดยื่นคำให้การและขาดนัดพิจารณา
จำเลยที่ 2 ให้การว่า การจอดรถในบริเวณสยามสแควร์ ผู้ขับรถมิได้ส่งมอบการครอบครองรถให้อยู่ในความดูแลของจำเลยที่ 1 โดยผู้ขับรถเป็นผู้เก็บรักษากุญแจล็อครถเองและจะนำรถเคลื่อนย้ายไปที่ใด ๆ ก็ได้ จำเลยที่ 2 ไม่ต้องร่วมรับผิดกับจำเลยที่ 1 ขอให้ยกฟ้อง
ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วเห็นว่า ข้อเท็จจริงไม่เป็นการฝากทรัพย์อันจะมีผลให้จำเลยทั้งสองต้องรับผิดชดใช้ค่าเสียหายแก่โจทก์ พิพากษายกฟ้อง ให้โจทก์ใช้ค่าฤชาธรรมเนียมแทนจำเลยที่ 2โดยกำหนดค่าทนายความ 2,000 บาท
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน ให้โจทก์ใช้ค่าทนายความชั้นอุทธรณ์1,000 บาทแทนจำเลยที่ 2
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า “การฝากทรัพย์มีบัญญัติไว้ในประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 657 ว่า ผู้ฝากจะต้องส่งมอบทรัพย์สินให้แก่ผู้รับฝาก และผู้รับฝากตกลงว่าจะเก็บรักษาทรัพย์สินนั้นไว้ในอารักขาแห่งตน แล้วจะคืนให้ ฯลฯ จำเลยที่ 2 เป็นเจ้าของที่ดินบริเวณสยามสแควร์ และให้จำเลยที่ 1 ดูแลความเรียบร้อยจัดการจราจรในบริเวณดังกล่าวฯ เมื่อมีรถยนต์เข้ามาในบริเวณสยามสแควร์พนักงานของจำเลยที่ 1 จะออกบัตรให้ และบัตรดังกล่าวจะต้องส่งคืนเมื่อนำรถกลับออกไป หากไม่จอดรถเจ้าของรถก็ไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายใด ๆ ถ้าจอดรถจึงจะเสียค่าบริการ 3 บาท ซึ่งให้สิทธิจอดได้ตลอดวันแต่เจ้าของรถเป็นผู้เลือกที่จอดรถเอง เปิดปิดล็อกประตูรถเองและเก็บกุญแจรถติดตัวไปด้วย การนำรถออจากที่จอดก็ไม่ต้องบอกกล่าวให้พนักงานของจำเลยที่ 1 ทราบ และจะเคลื่อนย้ายนำรถไปจอดที่ใดในบริเวณสยามสแควร์อีกก็ได้ ซึ่งข้อเท็จจริงดังกล่าวเห็นได้ชัดอยู่แล้วว่ารถยนต์ที่นตำมาจอดยังอยู่ในความครอบครองของเจ้าของรถ ดังนั้นแม้นางสาวเรวดี จันทราพูนจะเสียค่าบริการจอดรถ 3 บาท และรถยนต์รายพิพาทได้สูญหายไปในขณะจอดไว้ในบริเวณสยามสแควร์ แต่นางสาวเรวดี จันทราพูน ก็ไม่ได้ส่งมอบรถยนต์รายพิพาทให้แก่จำเลยทั้งสองหรือพนักงานของจำเลยทั้งสอง และจำเลยทั้งสองได้ตกลงจะรักษารถยนต์คันดังกล่าวไว้ในอารักขาแห่งตนแล้วจะคืนให้ ซึ่งเข้าลักษณะเป็นการฝากทรัพย์และมีข้อผูกพันให้จำเลยทั้งสองจะต้องรับผิดต่อโจทก์ตามฟ้อง ศาลล่างทั้งสองพิพากษายกฟ้องชอบแล้ว ฎีกาของโจทก์ฟังไม่ขึ้น
พิพากษายืน ให้โจทก์ใช้ค่าทนายความชั้นฎีกา 1,000 บาท แทนจำเลยที่ 2”.
