แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ใบลาออกจากงานไม่มีกฎหมายบังคับว่าถ้าไม่ลงวันที่แล้วจะเป็นใบลาที่ไม่สมบูรณ์ เมื่อโจทก์ซึ่งเป็นลูกจ้างรับว่าได้ยื่นใบลาออกจริง ก็ย่อมเป็นการลาออกที่สมบูรณ์มิใช่นายจ้างให้โจทก์ออกจากงานโดยไม่เป็นธรรม
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยจ้างโจทก์เป็นลูกจ้างประจำ ต่อมาจำเลยได้บังคับให้โจทก์ลาออกเนื่องจากโจทก์เบิกความเป็นพยานในคดีเรื่องหนึ่งและจำเลยแพ้คดีโจทก์ไม่ยอมลาออกจำเลยมีใบลาของโจทก์ซึ่งมีลายมือชื่อโจทก์อยู่แล้ว จำเลยได้ลงวันที่ในใบลาดังกล่าวและมีคำสั่งอนุมัติให้โจทก์ลาออกได้ แสดงว่าจำเลยเลิกจ้างโจทก์ เป็นการเลิกจ้างที่ไม่เป็นธรรมและไม่ได้บอกกล่าวล่วงหน้า ขอให้บังคับจำเลยจ่ายค่าชดเชย สินจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้า ค่าเสียหาย ค่าทำงานในวันหยุดค่านายหน้าการขายที่โจทก์หักไว้ และโบนัส แก่โจทก์
จำเลยให้การว่า โจทก์ลาออกจากงานโดยสมัครใจ ไม่ใช่เป็นการเลิกจ้างไม่เป็นธรรมและไม่ต้องบอกกล่าวล่วงหน้า ค่านายหน้าการขายที่จำเลยหักไว้ยังไม่ถึงกำหนดชำระคืน โจทก์ไม่มีสิทธิเรียกค่าเสียหาย ค่าชดเชย ค่าจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้า ค่าทำงานในวันหยุด และโบนัส ขอให้ยกฟ้อง
ศาลแรงงานกลางพิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์ต่อศาลฎีกา
ศาลฎีกาแผนกคดีแรงงานวินิจฉัยว่า โจทก์อุทธรณ์ว่าโจทก์ได้ยื่นใบลาออกจริงแต่ใบลาออกไม่ได้ลงวันที่ ไม่ถือเป็นการลาออก เพราะเป็นนิติกรรมที่ไม่สมบูรณ์ตั้งแต่วันยื่นพิเคราะห์แล้วเห็นว่า ใบลาออกจากงานไม่มีกฎหมายใดบังคับว่าถ้าไม่ลงวันที่แล้วจะเป็นใบลาออกที่ไม่สมบูรณ์ เมื่อโจทก์รับว่าได้ยื่นใบลาออกจริง ก็ย่อมเป็นการลาออกที่สมบูรณ์ มิใช่จำเลยให้ ออกจากงานโดยไม่เป็นธรรม
พิพากษายืน
