แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ศาลชั้นต้นให้จำคุกจำเลยตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 251 จำคุก 10 ปี ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน แต่ให้จำคุก 5 ปี เช่นนี้โจทก์ จำเลยจะฎีกาในเรื่องดุลพินิจ หรือในเรื่องว่าพยานเบิกความแตกต่างไม่ได้ เพราะเป็นฎีกาในข้อเท็จจริง
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าเมื่อวันที่ ๒๗ พฤศจิกายน ๒๔๙๘ เวลากลางวันจำเลยได้บังอาจใช้ไม้ตีทำร้ายนายจ๋องบาดเจ็บโดยเจตนาจะฆ่านายจ๋อง ๆ ถึงแก่ความตายมิได้จึงขอให้ลงโทษจำเลยตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา ๒๕๑
จำเลยต่อสู้ว่า ป้องกันตัว
ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้ว พิพากษาว่าจำเลยผิดตามก.ม.ลักษณะอาญา มาตรา ๒๕๑ ให้จำคุก ๑๐ ปี
จำเลยอุทธรณ์ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน แต่ให้จำคุกจำเลย ๕ ปี
โจทก์และจำเลยฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า โจทก์ฎีกาในเรื่องดุลยพินิจเป็นฎีกาในเรื่องพยานโจทก์เบิกความแตกต่าง เป็นฎีกาในข้อเท็จจริงจึงวต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณษความอาญา มาตรา ๒๑๘ จึงให้ยกฎีกาโจทก์และจำเลยเสีย
