แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ในการไต่สวนมูลฟ้องคดีอาญา แม้เมื่อโจทก์แถลงว่าหมดพยานแล้วศาลก็มีอำนาจสั่งเรียกพยานหลักฐานมาเองเพื่อประกอบการวินิจฉัยทำคำสั่งชั้นไต่สวนมูลฟ้องได้ และคำสั่งที่ให้รอคดีเพื่อฟังพยานหลักฐานเช่นนี้ เป็นคำสั่งระหว่างพิจารณา ต้องห้ามอุทธรณ์ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 196 และถึงแม้ว่าในคำสั่งนั้นศาลจะได้สั่งไว้ด้วยว่าให้จำหน่ายคดีเสียชั่วคราว ถ้าสำนวนคดีที่ศาลสั่งเรียกมาเพื่อประกอบการวินิจฉัยนั้นเสร็จเมื่อใดก็ให้โจทก์แถลงให้ศาลทราบ เพื่อจะได้ยกคดีที่มีการไต่สวนมูลฟ้องนี้ขึ้นพิจารณาสั่งต่อไป ดังนี้ ก็ต้องถือว่าเป็นการสั่งจำหน่ายคดีที่ไม่ทำให้ประเด็นแห่งคดีเสร็จไป โจทก์ก็ยังไม่มีสิทธิอุทธรณ์คัดค้านคำสั่งนี้ (ประชุมใหญ่ครั้งที่ 18/2506)
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า โจทก์เป็นจำเลยในคดีอาญาดำที่ 286 ก./2503 ของศาลทหารกรุงเทพฯ (ใช้กฎ 20 ต.ค. 01) จำเลยเข้าเบิกความเป็นพยานโจทก์ในคดีนั้น และได้เบิกความเท็จ และจำเลยได้ทำพยานหลักฐานเท็จยื่นต่อนายอำเภอเพื่อให้พนักงานสอบสวนหรือพนักงานผู้มีอำนาจสืบสวนเชื่อว่ามีความผิดทางอาญาเกิดขึ้น แล้วจำเลยได้นำสืบหรือแสดงหลักฐานอันเป็นเท็จนั้นต่อศาลทหารกรุงเทพฯ ในขณะที่เข้าเบิกความเป็นพยาน ขอให้ลงโทษ
ศาลอาญาได้ไต่สวนมูลฟ้อง คือไต่สวนพยานบุคคลและเรียกพยานเอกสารต่าง ๆ ที่โจทก์อ้างได้มาแล้ว แต่มีบางฉบับยังเรียกไม่ได้ในการไต่สวนพยานบุคคลวันสุดท้ายโจทก์แถลงว่าหมดพยานโจทก์ชั้นไต่สวนมูลฟ้องแล้ว ครั้นวันนัดฟังคำสั่ง ศาลจดรายงานว่า เห็นว่าจำเป็นจะต้องได้สำนวนความที่โจทก์ถูกฟ้อง และคำเบิกความของจำเลยนี้ในคดีนั้นมาประกอบการพิจารณาทำคำสั่ง จึงขอยืมสำนวนจากกรมพระธรรมนูญกระทรวงกลาโหมเจ้ากรมพระธรรมนูญตอบมาว่ายังไม่อาจจะให้ยืมได้ในขณะนี้จนกว่าคดีเสร็จเด็ดขาดแล้ว ศาลอาญาเห็นว่ายังไม่อาจจะได้สำนวนดังกล่าวมาในเร็ววัน เพื่อไม่ให้คดีต้องล่าช้าอยู่โดยไม่จำเป็น จึงให้จำหน่ายคดีเสียชั่วคราวถ้าคดีของศาลทหารฯ ดังกล่าวเสร็จเด็ดขาดเมื่อใดแล้ว ให้โจทก์ยื่นคำแถลงให้ศาลทราบเพื่อจะได้ยกคดีขึ้นพิจารณาสั่งต่อไป
โจทก์อุทธรณ์ขอให้พิพากษากลับ ให้ศาลชั้นต้นมีคำสั่งชี้ขาดมูลฟ้องโดยไม่ต้องรอเอกสารหรือสำนวนความตามที่ศาลชั้นต้นอ้างเพราะมิใช่เหตุที่จะรอได้ตามกฎหมาย
ศาลชั้นต้นสั่งว่า “ศาลสั่งจำหน่ายคดีชั่วคราว คดียังไม่เสร็จเด็ดขาด จึงเป็นคำสั่งระหว่างพิจารณา ไม่รับอุทธรณ์ของโจทก์”
โจทก์อุทธรณ์คำสั่งที่ไม่รับอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์เห็นว่า คำสั่งของศาลชั้นต้นที่ให้จำหน่ายคดีไว้ชั่วคราวนั้นเป็นคำสั่งระหว่างพิจารณา ต้องห้ามอุทธรณ์ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 196 ให้ยกคำร้องอุทธรณ์
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาโดยที่ประชุมใหญ่วินิจฉัยว่า ในการไต่สวนมูลฟ้องคดีอาญา แม้เมื่อโจทก์แถลงว่าหมดพยานแล้ว ศาลก็มีอำนาจเรียกพยานหลักฐานมาเองเพื่อประกอบการวินิจฉัยทำคำสั่งชั้นไต่สวนมูลฟ้องได้ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 228 ประกอบด้วย 171 และคำสั่งที่ให้รอคดีเพื่อฟังพยานหลักฐานที่เรียกมานั้นเป็นคำสั่งระหว่างพิจารณาที่ไม่ทำให้คดีเสร็จสำนวนจึงต้องห้ามมิให้อุทธรณ์คำสั่งนั้นตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 196 อุทธรณ์ของโจทก์จึงต้องห้ามส่วนข้อที่ศาลชั้นต้นได้สั่งจำหน่ายคดีไปนั้นก็เป็นคำสั่งจำหน่ายคดีไว้ชั่วคราวไม่ใช่เป็นคำสั่งให้จำหน่ายคดีโดยเด็ดขาด เป็นการสั่งจำหน่ายคดีที่ไม่ทำให้ประเด็นแห่งคดีเสร็จไป โจทก์จึงยังไม่มีสิทธิที่จะอุทธรณ์คัดค้านคำสั่งเช่นนี้ได้
พิพากษายืน
