แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ตามใบตอบรับไปรษณีย์ระบุว่า ส่งหนังสือบอกเลิกสัญญาเช่าซื้อของโจทก์ถึงจำเลยที่ 1 ที่บ้านพักนายตำรวจสถานีตำรวจทางหลวงบางประกง แต่จำเลยที่ 1 ได้ย้ายไปประจำที่อื่นก่อนที่จะได้มีการส่งหนังสือบอกเลิกสัญญาเช่าซื้อ การส่งหนังสือบอกเลิกสัญญาเช่าซื้อแก่จำเลยที่ 1 จึงไม่ชอบ ดังนั้น เมื่อตามคำฟ้องของโจทก์มีความมุ่งหมายที่จะบังคับให้จำเลยที่ 1 รับผิดต่อโจทก์อันเป็นผลที่เนื่องมาจากการบอกเลิกสัญญา แต่ปรากฏว่าการบอกเลิกสัญญากระทำโดยไม่ชอบ โจทก์จึงไม่มีอำนาจฟ้องจำเลยที่ 1 และแม้โจทก์จะได้มีหนังสือบอกเลิกสัญญาเช่าซื้อแก่จำเลยที่ 2 แล้วก็ตามแต่จำเลยที่ 2 มีฐานะเป็นผู้ค้ำประกันจำเลยที่ 1 โจทก์ไม่มีอำนาจฟ้อง จำเลยที่ 2 ด้วยเช่นกัน
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยที่ 1 ได้ทำสัญญาเช่าซื้อรถยนต์จากโจทก์ในราคา 215,604 บาท ตกลงชำระค่าเช่าซื้อเดือนละ 5,989 บาทรวม 36 เดือน จำเลยที่ 2 ทำสัญญาค้ำประกันการชำระหนี้ของจำเลยที่ 1 โดยยอมรับผิดอย่างลูกหนี้ร่วม จำเลยที่ 1 ได้ชำระเงินค่าเช่าซื้อแก่โจทก์รวม 8 เดือน แล้วผิดนัดไม่ชำระเงินค่าเช่าซื้อนับแต่งวดเดือนสิงหาคม 2526 เป็นต้นไป โจทก์ได้บอกเลิกสัญญากับจำเลยทั้งสอง จำเลยที่ 1 ต้องส่งมอบรถยนต์ที่เช่าซื้อคืนโจทก์แต่จำเลยที่ 1 เพิกเฉย ทำให้โจทก์เสียหาย ขอให้บังคับจำเลยทั้งสองร่วมกันส่งมอบรถยนต์ที่เช่าซื้อคืนให้แก่โจทก์ในสภาพเรียบร้อยหากคืนไม่ได้ให้จำเลยทั้งสองร่วมกันชดใช้ราคารถยนต์เป็นเงิน167,692 บาทแก่โจทก์ และให้จำเลยทั้งสองร่วมกันใช้ค่าเสียหายแก่โจทก์เป็นเงิน 52,000 บาท กับใช้ค่าเสียหายเดือนละ 2,000 บาทนับแต่วันถัดจากวันฟ้องเป็นต้นไปจนกว่าจำเลยทั้งสองจะได้ส่งมอบรถยนต์ที่เช่าซื้อหรือใช้ราคารถยนต์แทนแก่โจทก์
จำเลยที่ 1 ให้การว่า จำเลยที่ 1 ได้ซื้อรถยนต์ราคา 200,000บาท จากห้างหุ้นส่วนจำกัดบูรพามอเตอร์ไทย จำเลยที่ 1 ได้ใช้ราคาให้แก่ผู้ขายแล้ว 60,000 บาท ส่วนราคาที่เหลืออีก 140,000 บาทผู้ขาย จำเลยที่ 1 และโจทก์ตกลงกันให้โจทก์เป็นผู้ชำระให้แก่ผู้ขายแทนจำเลยที่ 1 โดยให้จำเลยที่ 1 เสียดอกเบี้ยให้แก่โจทก์คิดรวมกับราคารถยนต์ที่โจทก์ชำระแทนจำเลยที่ 1 รวมเป็นเงิน215,604 บาท ผ่อนชำระให้โจทก์รวม 36 เดือน เดือนละ 5,989 บาทและให้จำเลยที่ 2 เป็นผู้ค้ำประกัน โดยให้จำเลยที่ 1 ยอมให้ผู้ขายโอนทะเบียนรถยนต์ใส่ชื่อโจทก์เป็นผู้ซื้อไว้แทนจำเลยที่ 1 และโจทก์ให้จำเลยทั้งสองทำนิติกรรมกับโจทก์ในรูปสัญญาเช่าซื้อและสัญญาค้ำประกัน ข้อตกลงดังกล่าวข้างต้นเป็นไปในลักษณะโจทก์ให้จำเลยที่ 1 กู้ยืมเงิน และให้จำเลยที่ 2 ค้ำประกันการกู้ยืมเงินดังกล่าว สัญญาเช่าซื้อกับสัญญาค้ำประกันเป็นนิติกรรมอำพรางการกู้เงินของจำเลยที่ 1 จากโจทก์ จึงตกเป็นโมฆะ หนังสือบอกกล่าวของทนายโจทก์ไม่มีผลบังคับจำเลยทั้งสองได้ โจทก์ไม่มีสิทธิฟ้องคดีนี้ จำเลยที่ 1 ไม่เคยได้รับหนังสือบอกกล่าวของทนายโจทก์ขอให้ยกฟ้อง
จำเลยที่ 2 ขาดนัดยื่นคำให้การ
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยทั้งสองร่วมกันส่งมอบรถยนต์พิพาทให้แก่โจทก์ในสภาพเรียบร้อยใช้การได้ดี หากส่งมอบคืนไม่ได้ให้ร่วมกันชำระราคาเป็นเงิน 100,000 บาท และในกรณีส่งมอบรถยนต์พิพาทให้จำเลยทั้งสองร่วมกันชำระค่าเสียหายแก่โจทก์จำนวน 39,000 บาทกับค่าเสียหายเดือนละ 1,500 บาท นับแต่วันถัดจากวันฟ้อง(9 พฤศจิกายน 2528) จนกว่าจำเลยทั้งสองจะส่งมอบรถยนต์พิพาทให้แก่โจทก์
โจทก์และจำเลยทั้งสองอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้เป็นว่า หากจำเลยทั้งสองส่งมอบรถยนต์ที่เช่าซื้อไม่ได้ให้ร่วมกันชำระราคา 108,888.80 บาท แก่โจทก์และให้จำเลยทั้งสองร่วมกันชำระค่าเสียหายแก่โจทก์ 52,000 บาทกับค่าเสียหายเดือนละ 2,000 บาท นับถัดจากวันฟ้องจนกว่าจำเลยทั้งสองจะส่งมอบรถยนต์ที่เช่าซื้อคืนหรือจนกว่าจะชำระราคารถยนต์แก่โจทก์ นอกจากที่แก้คงให้เป็นไปตามคำพิพากษาของศาลชั้นต้น
จำเลยทั้งสองฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ที่จำเลยทั้งสองฎีกาว่า จำเลยที่ 1ไม่เคยได้รับหนังสือบอกเลิกสัญญาเช่าซื้อจากโจทก์ ศาลฎีกาเห็นว่าตามใบตอบรับไปรษณีย์ระบุว่า ส่งหนังสือบอกเลิกสัญญาเช่าซื้อถึงจำเลยที่ 1 ที่บ้านพักนายตำรวจสถานีตำรวจทางหลวงบางประกงตำบลบางประกง อำเภอบางประกง จังหวัดฉะเชิงเทรา แต่ปรากฏตามเอกสารหมาย ล.5, ล.6, ล.7 และ ล.8 ว่า จำเลยที่ 1ได้ย้ายไปประจำที่อื่นก่อนที่จะได้มีการส่งหนังสือบอกเลิกสัญญาเช่าซื้อแล้ว การส่งหนังสือบอกเลิกสัญญาเช่าซื้อแก่จำเลยที่ 1จึงไม่ชอบ ดังนั้น เมื่อตามคำฟ้องของโจทก์มีความมุ่งหมายที่จะบังคับให้จำเลยที่ 1 รับผิดต่อโจทก์อันเป็นผลที่เนื่องมาจากการบอกเลิกสัญญา แต่ปรากฏว่าการบอกเลิกสัญญากระทำโดยไม่ชอบดังวินิจฉัยมาแล้วโจทก์จึงไม่มีอำนาจฟ้องจำเลยที่ 1 และแม้โจทก์จะได้มีหนังสือบอกเลิกสัญญาเช่าซื้อแก่จำเลยที่ 2 แล้วก็ตาม แต่จำเลยที่ 2มีฐานะเป็นผู้ค้ำประกันจำเลยที่ 1 โจทก์จึงไม่มีอำนาจฟ้องจำเลยที่ 2 ด้วยเช่นกัน
พิพากษากลับให้ยกฟ้องโจทก์
