คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1590/2492

แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา

ย่อสั้น

โจทก์ฟ้องขอให้ศาลแสดงว่าที่ดินหมายเลข 2 ตามแผนที่ท้ายฟ้องเป็นของโจทก์ ทางพิจารณาได้ความว่า ที่ๆ โจทก์ขอตามฟ้องเป็นของโจทก์ และปรากฎว่าโจทก์ปลูกห้องแถวรุกล้ำเข้าไปในที่ของจำเลย 2 ศอก ศาลก็ควรพิพากษาให้โจทก์ชนะคดีตามที่โจทก์ขอมาเท่านั้น ที่ 2 ศอก ที่เกินมานี้ไม่มีประเด็นขึ้นมาในคดี ศาลหาควรวินิจฉัยถึงไม่

ย่อยาว

โจทก์ฟ้องว่า นายเบ้าพี่เขยโจทก์และนางภู่มารดาจำเลยได้ยกที่ดินให้โจทก์กับนางภู่ โจทก์และนางภู่ได้ครอบครองร่วมกันมา จน พ.ศ. ๒๔๘๒ จึงได้แบ่งกันเป็นส่วนสัด ๖ ปีมานี้นางภู่ตาย ที่ดินของนางภู่ตกได้แก่จำเลยที่ ๒ พ.ศ. ๒๔๙๐ โจทก์จะทำรั้วกั้นเขตต์ จำเลยไม่ยอมอ้างว่าเป็นที่ของนางภู่ จึงขอให้ศาลแสดงว่าที่พิพาทคือหมายเลข ๒ ตามแผนที่ท้ายฟ้องเป็นของโจทก์ จำเลยต่อสู้ว่าที่ทั้งหมดเป็นของนางภู่ผู้เดียว โจทก์เป็นแต่ผู้อาศัย ศาลชั้นต้นฟังว่า โจทก์และนางภู่เป็นเจ้าของร่วมกัน โจทก์มีสิทธิในที่ดินรายนี้เพียงครึ่งหนึ่ง แต่ปรากฎในแผนที่ว่าโจทก์ปลูกห้องแถวขึ้นในที่พิพาท เกินมากไป ๒ ศอกและการปลูกห้องแถวนี้โจทก์ทำไปโดยสุจริต พิพากษาให้โจทก์ชนะคดี แต่ให้โจทก์ใช้ค่าที่ดินที่รุกล้ำเข้าไปในส่วนของจำเลย และเพิกถอนการจดทะเบียนรับโอนมฤดกของจำเลยในส่วนที่เกี่ยวกับที่พิพาทห้ามมิให้จำเลยเกี่ยวข้องกับที่พิพาทต่อไป ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า โจทก์ฟ้องอ้างแผนที่ที่ทำเสนอมาท้ายฟ้องว่า ที่ของโจทก์มีอยู่ตามหมายเลข ๒ โจทก์จะทำรั้วจำเลยขัดขวาง และมีคำขอเพียงให้แสดงว่า ที่หมายเลข ๒ นี้เป็นของโจทก์ กับขอให้ศาลสั่งเพิกถอนการรับมฤดกของจำเลยเท่านั้น เมื่อข้อเท็จจริงฟังว่า ที่ ๆ โจทก์ขอตามฟ้องเป็นของโจทก์ การที่จำเลยไปขอรับมฤดกไมมีผลในกฎหมายอย่างใด ที่จะทำให้การครอบครองของโจทก์ในที่ของตนเสียไป ในชั้นนี้โจทก์ควรชนะคดีตามที่โจทก์ขอมานี้เท่านั้น ที่ ๒ ศอกที่เกินไปนั้น ไม่มีประเด็นขึ้นมาในคดีนี้
พิพากษาแก้คำพิพากษาศาลล่าง ที่ว่าด้วยที่ดินรุกล้ำและการใช้ราคาอันเป็นส่วนที่เกินคำขอนั้นเสีย คงให้โจทก์ชนะตามคำขอของโจทก์

Share