แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยเอาปืนแก๊ปยิง พ.ในระยะห่าง 1 วา กระสุนถูกหน้าอกและแขน แต่เป็นบาดแผลเพียงหนังขาด กระสุนฝังกล้ามเนื้อ เมื่อข้อเท็จจริงฟังได้ว่าจำเลยยิงโดยเจตนาจะฆ่าให้ตาย จำเลยก็มีความผิดตามมาตรา 249,60
ย่อยาว
ความว่า จำเลยได้เอาปืนแก๊ปยิงนางเพ็ง ๑ นัดในระยะห่าง ๑ วา กระสุนปืนถูกหน้าอกนางเพ็ง ๒ ลูกถูกแขน ๖ ลูก เป็นบาดแผลหนังขาดบ้าง กระสุนฝังกล้ามเนื้อบ้าง รักษาหายภายใน ๑๒ วัน โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา ๒๔๙,๖๐,๗๒ จำเลยรับสารภาพ
ศาลชั้นต้นฟังว่า จำเลยมีความผิดฐานทำร้ายร่างกายให้จำคุก ๘ เดือน ศาลอุทธรณ์เห็นว่า ตามคำพะยานโจทก์ปรากฎว่าจำเลยใช้ปืนแก๊ปบรรจุลูกกระสุนตะกั่วหลายลูกยิงในระยะกระชั้นชิด ดังนี้ แสดงเจตนาโดยชัดแจ้งว่าจะฆ่านางเพ็ง แต่กระสุนไม่เข้าร่างกายจนถึงทะลุใน นางเพ็งจึงไม่ตาย ทั้งนี้คงจะเป็นโดยดินปืนที่ขับกระสุนน้อยหรือเป็นดินเก่า จึงทำให้ความแรงอ่อนไป อันเป็นเหตุพ้นวิสัยมาขัดขวางเสีย จำเลยจึงต้องมีความผิดฐานพยายามฆ่าคนโดยเจตนาพิพากษาแก้ให้จำคุกจำเลย ๖ ปี ๘ เดือน
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า ตามข้อเท็จจริงฟังสนิทว่า จำเลยยิงนางเพ็งโดยเจตนาจะฆ่าให้ตาย ศาลอุทธรณ์พิพากษาลงโทษจำเลยตามกฎหมายลักษณะอาญามาตรา ๒๔๙,๖๐ ชอบแล้ว
พิพากษายืน
