แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ผู้นำรถยนต์เข้าไปจอดในสวนสัตว์ดุสิตของจำเลยจะต้องขับรถผ่านประตูเข้าไปหาที่จอดเอาเองและเป็นผู้เก็บกุญแจรถไว้ จำเลยเพียงแต่จัดที่จอดรถไว้ มิได้จัดพนักงานเฝ้าดูแลรถยนต์ที่นำมาจอด พนักงานของจำเลยมิได้ขับรถยนต์ไปหาที่จอดให้และมิได้เก็บกุญแจรถไว้ เมื่อจะกลับผู้ครอบครองรถยนต์จะต้องขับรถออกไปจากที่จอดเอง และเงินที่พนักงานของจำเลยเรียกเก็บเมื่อนำรถยนต์เข้าไปในสวนสัตว์ก็เป็นค่าธรรมเนียมผ่านประตูไม่ใช่บำเหน็จค่าฝาก การที่จำเลยจัดพนักงานไว้คอยฉีกหรือตรวจบัตรจอดรถยนต์ตอนนำรถออกจากสวนสัตว์เป็นเพียงมาตรการช่วยรักษาความปลอดภัยให้เท่านั้น ดังนี้ ยังฟังไม่ได้ว่าจำเลยรับฝากรถยนต์ที่นำเข้ามาจอด จำเลยจึงไม่ต้องรับผิดชดใช้ค่าสินไหมทดแทนเพื่อความสูญหายของรถยนต์ดังกล่าว
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยซึ่งเป็นผู้รับฝากทรัพย์มีบำเหน็จค่าฝาก ได้ประพฤติผิดหน้าที่ของผู้รับฝาก โดยแสดงรายละเอียดในฟ้องว่า พนักงานหรือลูกจ้างของจำเลยซึ่งมีหน้าที่ดูแลรักษารถยนต์ที่รับฝากไว้ได้ละเลยหน้าที่ปล่อยให้คนร้ายลักรถยนต์ไปจากบริเวณที่จอดรถของจำเลย จึงเป็นเรื่องที่โจทก์มุ่งฟ้องให้จำเลยรับผิดชดใช้ค่าสินไหมทดแทนในฐานะผู้รับฝากทรัพย์มีบำเหน็จค่าฝาก ปฏิบัติผิดหน้าที่ของผู้รับฝาก เป็นเหตุให้คนร้ายลักรถยนต์ไป ศาลชั้นต้นมิได้กำหนดประเด็นข้อพิพาทในเรื่องละเมิดไว้ ฟ้องโจทก์จึงมีแต่เรื่องผิดสัญญาฝากทรัพย์ เรื่อง พนักงานหรือลูกจ้างของจำเลยกระทำละเมิดจึงไม่เป็นประเด็นในคดี โจทก์จะขอให้จำเลยรับผิดในผลแห่งละเมิดซึ่งพนักงานหรือลูกจ้างของจำเลยได้กระทำไปหาได้ไม่
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า โจทก์เป็นผู้รับประกันภัยรถยนต์ของนางกอบแก้ว โดยบริษัท กมสุโกศล ฯ จำกัด เป็นผู้รับประโยชน์ นางกอบแก้วได้นำรถยนต์คันดังกล่าวไปฝากจอดไว้ในที่จอดรถของจำเลย เสียค่าฝาก ๑๐ บาท พนักงานหรือลูกจ้างของจำเลยซึ่งปฏิบัติหน้าที่ตามคำสั่งของจำเลยได้ออกใบรับเงินและบัตรปลายขั้วไว้ให้ แต่ด้วยความประมาทได้ละเลยหน้าที่ปล่อยให้คนร้ายลักรถยนต์ไปจากบริเวณที่จอดรถของจำเลย จำเลยในฐานะผู้รับฝากรถยนต์และในฐานะนายจ้างของพนักงานหรือลูกจ้างผู้กระทำละเมิดจะต้องรับผิดชดใช้ราคารถหรือชดใช้ค่าเสียหายแก่เจ้าของ โจทก์ได้จ่ายเงินให้แก่ผู้รับประโยชน์ไปเป็นเงิน ๕๐,๐๐๐ บาท จึงเป็นผู้รับช่วงสิทธิที่จะเรียกร้องจากจำเลย ขอให้จำเลยชดใช้เงินจำนวนดังกล่าวแก่โจทก์พร้อมด้วยดอกเบี้ย
จำเลยให้การว่า จำเลยมิได้รับฝากรถยนต์พิพาท จำเลยเพียงแต่จัดสถานที่จอดรถยนต์ไว้เพื่อบริการประชาชนที่มาเที่ยวชมสวนสัตว์ของจำเลยให้ได้รับความสะดวก โดยคิดค่าบริหารในการนำรถยนต์ผ่านประตูเข้ามาจอดในสถานที่ของจำเลยคันละ ๑๐ บาท จำเลยมิได้จัดพนักงานเฝ้าดูแลรักษา จำเลยมิได้ดำเนินกิจการรับฝากรถยนต์ จำเลยจึงไม่ต้องรับผิด ขอให้ยกฟ้อง
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ที่โจทก์ฎีกาประการแรกว่า จำเลยรับฝากรถยนต์คันดังกล่าวจากเรืออากาศเอกเทียบ โดยเรียกเก็บค่าฝาก ๑๐ บาทนั้น ปรากฏว่าผู้ที่นำรถยนต์เข้าไปจอดในสวนสัตว์ดุสิต จะต้องขับรถผ่านประตูเข้าไปหาที่จอดเอาเองและเป็นผู้เก็บกุญแจรถไว้ จำเลยเพียงแต่จัดที่จอดรถไว้ มิได้จัดพนักงานเฝ้าดูแลรถยนต์ที่นำมาจอดในสวนสัตว์ พนักงานของจำเลยมิได้ขับรถยนต์ไปหาที่จอดให้และมิได้เก็บกุญแจรถไว้ เมื่อชมสัตว์เสร็จแล้วผู้ครอบครองรถยนต์จะต้องขับรถออกไปจากที่จอดเอง นอกจากนี้ยังปรากฏว่าจำเลยได้เรียกเก็บเงินจากผู้นำกล้องถ่ายรูปและกล้องถ่ายภาพยนตร์ผ่านประตูเข้าไปในสวนสัตว์ดุสิตเช่นเดียวกับรถยนต์ จำเลยเรียกว่าค่าธรรมเนียมผ่านประตู เมื่อเรืออากาศเอกเทียบนำรถยนต์ผ่านประตูเข้าไปในสวนสัตว์ดุสิตก็ได้ขับรถไปหาที่จอดเอง และเป็นผู้เก็บรักษากุญแจรถไว้ จอดรถแล้วเรืออากาศเอกเทียบก็ได้ชมสัตว์อยู่ในบริเวณสวนสัตว์นั่นเอง ข้อเท็จจริงเหล่านี้ยังฟังไม่ได้ว่าจำเลยรับฝากรถยนต์คันดังกล่าวไว้จากเรืออากาศเอกเทียบ เงิน ๑๐ บาทที่พนักงานของจำเลยเรียกเก็บเมื่อเรืออากาศเอกเทียบนำรถยนต์คันดังกล่าวเข้าไปในสวนสัตว์ดุสิตนั้นเป็นค่าธรรมเนียมผ่านประตู หาใช่บำเหน็จค่าฝากไม่ เรื่องที่จำเลยจัดพนักงานไว้คอยฉีกหรือตรวจบัตรจอดรถตอนนำรถออกจากสวนสัตว์ เป็นเพียงมาตรการช่วยรักษาความปลอดภัยให้เท่านั้น มิได้เป็นเรื่องการรับฝากทรัพย์แต่อย่างใดจำเลยจึงไม่ต้องรับผิดชดใช้ค่าสินไหมทดแทนเพื่อความสูญหายของรถยนต์คันดังกล่าวแม้โจทก์จะใช้ค่าสินไหมทดแทนแก่ผู้รับประโยชน์ตามกรมธรรม์ประกันภัยไปแล้ว ก็ไม่มีสิทธิเรียกร้องค่าสินไหมทดแทนจากจำเลย ฎีกาข้อนี้ฟังไม่ขึ้น
ที่โจทก์ฎีกาอีกประการหนึ่งว่า ตามคำฟ้องของโจทก์นอกจากจะขอให้จำเลยรับผิดในฐานะผิดสัญญาฝากทรัพย์แล้ว ยังขอให้จำเลยรับผิดในฐานะนายจ้างของผู้กระทำละเมิดด้วย กล่าวคือ พนักงานหรือลูกจ้างของจำเลยได้กระทำการโดยประมาทเลินเล่อไม่ตรวจสอบรถยนต์ทุกคันที่จะออกจากสวนสัตว์ดุสิต เป็นเหตุให้คนร้ายนำรถยนต์คันดังกล่าวออกไปจากสวนสัตว์ได้ ทั้งที่ปลายขั้วบัตรจอดรถสำหรับตรวจสอบยังอยู่ที่นางกอบแก้วนั้น พิเคราะห์แล้ว ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา ๖๕๙ วรรคสอง ผู้รับฝากทรัพย์มีบำเหน็จค่าฝากจำต้องใช้ความระมัดระวังและใช้ฝีมือเพื่อสงวนทรัพย์สินนั้นเหมือนเช่นวิญญูชนจะพึงประพฤติโดยพฤติการณ์ รวมทั้งการใช้ฝีมืออันพิเศษเฉพาะการในที่จะพึงใช้ฝีมือเช่นนั้นด้วยได้พิจารณาคำฟ้องของโจทก์แล้วเห็นว่า โจทก์มุ่งแสดงข้อหาว่าจำเลยผู้รับฝากทรัพย์มีบำเหน็จค่าฝาก ได้ประพฤติผิดหน้าที่ของผู้รับฝาก โดยแสดงรายละเอียดว่า เรืออากาศเอกเทียบกับนางกอบแก้วนำรถยนต์คันดังกล่าวไปฝากจอดไว้ในที่จอดรถในสวนสัตว์ดุสิตของจำเลยเสียค่าฝาก ๑๐ บาท ปรากฏว่า ด้วยความประมาทปราศจากความระมัดระวังของพนักงานหรือลูกจ้างของจำเลยซึ่งมีหน้าที่เฝ้าดูแลรักษามิให้คนร้ายลักรถยนต์ที่รับฝากไว้ ได้ละเลยหน้าที่ไม่ตรวจสอบปลายขั้วบัตรรับฝากรถยนต์ให้ตรงกับต้นขั้วซึ่งอาจใช้ความระมัดระวังตรวจสอบได้ กลับปล่อยให้คนร้ายลักรถยนต์คันดังกล่าวไปจากบริเวณที่จอดรถของจำเลย ศาลฎีกาเห็นว่า การกระทำของพนักงานหรือลูกจ้างของจำเลยตามคำฟ้อง ที่โจทก์อ้างว่าเป็นการกระทำอันเป็นละเมิดก็คือการกระทำที่โจทก์ถือว่าจำเลยประพฤติผิดหน้าที่ของผู้รับฝากทรัพย์มีบำเหน็จค่าฝากซึ่งจำเลยมีหน้าที่จำต้องกระทำตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา ๖๕๙ วรรคสองนั่นเอง เพราะถ้าโจทก์ไม่ถือว่าจำเลยเป็นผู้รับฝากรถยนต์คันดังกล่าวโดยมีบำเหน็จค่าฝาก และจำเลยผิดสัญญาฝากทรัพย์แล้ว ก็ไม่มีเหตุผลแต่ประการใดที่โจทก์จะเรียกร้องให้จำเลยรับผิดชดใช้ค่าสินไหมทดแทนในฐานะผู้รับฝากทรัพย์ นอกจากนี้ในการชี้สองสถานเมื่อศาลชั้นต้นมิได้กำหนดประเด็นข้อพิพาทเรื่องละเมิดไว้ โจทก์ก็มิได้คัดค้าน เห็นได้ชัดว่าโจทก์มุ่งฟ้องให้จำเลยรับผิดชดใช้ค่าสินไหมทดแทนในฐานะผู้รับฝากทรัพย์มีบำเหน็จค่าฝาก ปฏิบัติผิดหน้าที่ของผู้รับฝาก เป็นเหตุให้คนร้ายลักรถยนต์คันดังกล่าวไป ฟ้องโจทก์จึงมีแต่เรื่องผิดสัญญาฝากทรัพย์ข้อหาเดียวเท่านั้นเรื่องพนักงานหรือลูกจ้างของจำเลยกระทำละเมิดจึงไม่เป็นประเด็นในคดีนี้ โจทก์จะขอให้จำเลยรับผิดในผลแห่งละเมิดซึ่งพนักงานหรือลูกจ้างของจำเลยได้กระทำไปหาได้ไม่
พิพากษายืน
