แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
+งอกริมตลิ่งย่อมเป็นทรัพย์สินของเจ้าของที่ดินแปลงนั้น ไม่ใช่ที่ว่างเปล่าของรัฐบาล, อยู่ในที่ดินโดยอาศัยอำนาจบุคคลอื่น ซึ่งเจ้าของที่ดินอนุญาตให้อยู่ได้นั้น แม้จะได้อยู่มาช้านานเท่าใดก็หาได้กรรมสิทธิ์ไม่.
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า โจทก์มีกรรมสิทธิ์ที่ดินโฉนดที่ ๓๒๐ ซึ่งมีที่งอกออกเป็นส่วนควบของที่ดิน นายเปียได้อาศัยปลูกเรือนในที่งอกนี้ภายหลังจำเลยมาเป็นบุตร์เขตนายเปียอยู่ร่วมกับนายเปีย ๆ จำเลยก็อาศัยอยู่ต่อมา บัดนี้โจทก์ไม่พอใจให้จำเลยอยู่ ขอให้ขับไล่
ศาลชั้นต้นเห็นว่า ที่งอกนอกโฉนดต้องเป็นของโจทก์ตามที่บัญญัติไว้ในประมวลแพ่งฯ มาตรา ๑๓๐๘ และคดีฟังได้ว่าจำเลยอาศัยที่โจทก์อยู่ จึงพิพากษาให้ขับไล่จำเลยออกจากที่วิวาท
จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์เห็นว่าที่งอกขึ้นริมตลิ่งย่อมเป็นทรัพย์สินของเจ้าของที่ดินแปลงนั้น แต่ที่งอกนี้นายเปียและจำเลยครอบครองสืบเนื่องกันมาในฐานเป็นเจ้าของกว่า ๑๐ ปีแล้ว ย่อมได้กรรมสิทธิ์ จึงพิพากษากลับให้ยกฟ้องโจทก์
โจทก์ฎีกา ศาลฎีกาเห็นว่าที่วิวาทเป็นที่งอกริมตลิ่ง อยู่นอกโฉนดของโจทก์ ที่งอกนั้นจึงเป็นทรัพย์สินของเจ้าของที่ดินที่งอก ไม่ใช่ที่ว่างเปล่าของรัฐบาล เมื่อจำเลยอยู่โดยอาศัยอำนาจของนายเปีย ซึ่งโจทก์ให้นายเปียอาศัยอยู่ดังนี้ แม้จำเลยจะได้อยู่มาช้านานเท่าใดก็หาเกิดกรรมสิทธิ์ไม่ จึงพิพากษากลับคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ให้ขับไล่จำเลยออกจากที่วิวาท
