แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
กรณีที่จำเลยบางคนได้ยื่นแต่บางคนมิได้ยื่นคำให้การภายกำหนด ศาลจะต้องสั่งยืดเวลายื่นคำให้การไปแล้ว แจ้งให้จำเลยที่มิได้ยื่นคำให้การทราบ โดยวิธีส่งหมายธรรมดาหรือโดยวิธีอื่นแทน การที่ศาลออกหมายนัดพิจารณาคิดีเสีทีเดียว ยังถือไม่ได้ว่าจำเลยที่มิได้ยื่นคำให้การทราบคำสั่งยืดเวลาคำให้การตามมาตรา 204
จำเลยที่ทราบฟ้องโดยประกาศหนังสือพิมพ์ แต่มิได้ยื่นคำให้การภายในกำหนด ก็ได้รับประโยชน์ตามมาตรา 204 เช่นเดียวกัน
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้บังคับจำเลยทั้ง ๓ ร่วมกันับผิดใช้ค่าสินไหมทดแทนให้แก่โจทก์ ในการดำเนินกระบวนพิจารณาปรากฎว่า ส่งสำเนาฟ้องได้แต่จำเลยที่ ๑ และจำเลยที่ ๓ ส่วนจำเลยที่ ๒ ส่งไม่ได้ จำเลยที่ ๑ ยื่นคำให้การภายในกำหนด จำเลยที่ ๓ มิได้ยื่นคำให้การภายในกำหนด ศาลชั้นต้นยกฟ้องสำหรับจำเลยที่ ๒ – ๓ ให้จำเลยที่ ๑ ใช้ค่าเสียหายแก่โจทก์
โจทก์และจำเลยที่ ๑ อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์ยกคำพิพากษาศาลชั้นต้นให้พิจารณาพิพากษาใหม่
ก่อนศาลชั้นต้นจะดำเนินตามคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ จำเลยที่ ๒-๓ ยื่นคำร้องต่อศาลชั้นต้นขออนุญาตยื่นคำให้การ ศาลชั้นต้นไม่อนุญาต คงพิจารณาต่อไป แล้วพิพากษาให้จำเลยทั้งสาม ร่วมกันใช้ค่าเสียหายแก่โจทก์
จำเลยที่ ๒-๓ อุทธรณ์ขอให้ยกฟ้องหรืออนุญาตให้จำเลยให้การและพิจารณาใหม่
ศาลอุทธรณ์ยกคำพิพากษาศาลชั้นต้น อนุญาตให้จำเลยที่ ๒-๓ ทำคำให้การแก้คดียื่นต่อศาล ให้ศาลชั้นต้นพิพากษาใหม่
โจทก์ฎีกา
ศาลฏีกาเห็นว่า คดีนี้มีจำเลยหลายคน ซึ่งถ้าจำเลยบางคนมิได้ยื่นคำให้การไม่ว่าจะเป็นโดยจงใจหรือมีเหตุอันไม่สมควรก็ดี ตาม ป.ม.วิ.แห่งมาตรา ๒๐๔ ศาลจะต้องมีคำสั่งยืดเวลายื่นคำให้การไป แล้วแจ้งให้จำเลยที่มิได้ยื่นคำให้การทราบโดยวิธีส่งหมายธรรมดาหรือโดยวิธีอื่นแทน คดีนี้จำเลยที่ ๓ มิได้ยื่นคำให้การ ศาลชั้นต้นสั่งให้ปฏิบัติตามมาตรา ๒๐๔ ป.ม.วิ.แพ่ง แต่ตามหมายของศาลหาได้ระบุถึงการยืดเวลายื่นคำให้การไม่ กลับนัดพิจารณาเสียทีเดียว และแม้หมายนัดนี้จะส่งให้จำเลยที่ ๓ ไม่ได้ แต่ศาลก็หาได้มีหมายแจ้งให้จำเลยที่ ๓ ทราบถึงการยืดเวลายื่นคำให้การไม่ ประกาศหนังสือพิมพ์ของศาลก็เป็นเรื่องนัดสอบถาม จึงถือไม่ได้ว่าจำเลยที่ ๓ ได้ทราบคำสั่งยืดเวลายื่นคำให้การตามมาตรา ๒๐๔ ส่วนจำเลยที่ ๓ ถือว่าทราบห้องโดยประกาศทางหนังสือถิมพ์ แม้จำเลยที่ ๒ มิได้ยื่นคำให้การภายในกำหนด ก็ชอบที่จะได้รับประโยชน์จากมาตรา ๒๐๔ เช่นเดียวกัน แต่ก็ไม่ปรากฎว่าศาลได้มีคำสั่งยืดเวลายื่นคำให้การให้แก่จำเลยที่ ๒ ในที่สุดเมื่อศาลอุทธรณ์ให้ศาลชั้นต้นพิจารณาพิพากษาใหม่ จำเลยที่ ๒-๓ ขอให้คำให้การตามมาตรา ๒๐๔ ศาลชั้นต้นมิได้ดำเนินกระบวนพิจารณาให้ถูกต้องตามกฎหมาย
ศาลอุทธรณ์พิพิากษาชอบแล้ว ศาลคงพิพากษายืน
