แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
นายจ้างใช้ให้ลูกจ้างนำรถยนต์ของนายจ้างไปรับใช้งานของข้าหลวงประจำจังหวัด ลูกจ้างขับรถยนต์ไประหว่างทางด้วยความประมาท รถยนต์จึงชนคนตาย ดังนี้ ถือว่าลูกจ้างได้ทำละเมิดในทางการที่จ้าง นายจ้างต้องรับผิดตาม ป.ม.แพ่งฯ มาตรา 425
ย่อยาว
โจทก์ทั้งสองสำนวนฟ้องว่า จำเลยทั้งสองเป็นเจ้าของรถยนต์บรรทุกหมายเลข ข.ก. ๐๒๔๕ จำเลยที่ ๑ เป็นลูกจ้างประจำขับรถยนต์ของจจำเลยที่ ๒ เมื่อวันที่ ๓๐ เมษายน ๒๔๙๓ จำเลยที่ ๓, ๔, ๕ ได้รับมอบหมายรถยนต์จากจำเลยที่ ๒ ไปใช้ในงานสมรส จำเลยที่ ๑ ขับรถด้วยความประมาทเป็นเหตุให้รถยนต์ชนเด็กชายเฉลี่ยบุตรโจทก์ สำนวนที่ ๑ กับเด็กชายเรืองยศบุตรโจทก์สำนวนที่ ๒ ถึงแก่ความตาย จึงขอให้จำเลยใช้ค่าเสียหาย
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยที่ ๑ และที่ ๕ ร่วมกันรับผิดใช้เงินค่าปลงศพและค่าเสียหายให้แก่โจทก์ คดีเฉพาะจำเลยที่ ๒-๓-๔ ให้ยกฟ้อง
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ ให้ยกฟ้องโจทก์เฉพาะข้อหาส่วนตัวจำเลยที่ ๕ เสีย นอกจากที่แก้คงยืน
นายบัวพันกับนายสีทาโจทก์ฎีกา ขอให้จำเลยที่ ๒ และที่ ๕ รับผิดด้วย
ศาลฎีกาเห็นว่า ข้อเท็จจริงคงฟังได้ว่าจำเลยที่ ๒ ได้ใช้จำเลยที่ ๑ ผู้เป็นลูกจ้างนำรถยนต์ไปรับใช้งานของจำเลยที่ ๓ ผู้เป็นข้าหลวงประจำจังหวัด จึงถือได้ว่าจำเลยที่ ๑ ซึ่งเป็นลูกจ้างของจำเลยที่ ๒ ได้ทำละเมิดในทางการที่จ้าง จำเลยที่ ๕ ไม่มีคำพยานถึง
จึงพิพากษาแก้ ให้จำเลยที่ ๒ ร่วมกับจำเลยที่ ๑ รับผิดในค่าเสียหายของโจทก์
