แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ผู้ร้องซึ่งเป็นผู้ค้ำประกันลูกหนี้และได้ชำระหนี้ให้แก่เจ้าหนี้ไปแล้วหากจะขอรับชำระหนี้ต้องยื่นคำขอรับชำระหนี้ต่อเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ภายในกำหนดเวลาสองเดือนนับแต่วันโฆษณาคำสั่งพิทักษ์ทรัพย์เด็ดขาดตามพระราชบัญญัติล้มละลายพ.ศ.2483มาตรา27,91การที่ผู้ร้องชำระหนี้ให้แก่เจ้าหนี้เมื่อพ้นกำหนดเวลาขอรับชำระหนี้ดังกล่าวแล้วผู้ร้องจะขอเข้ารับช่วงสิทธิการขอรับชำระหนี้ของเจ้าหนี้ที่ยื่นไว้แล้วไม่ได้เพราะไม่มีบทบัญญัติในพระราชบัญญัติ ล้มละลายพ.ศ.2483ให้กระทำได้เมื่อวินิจฉัยดังนี้แล้วปัญหาที่ว่าการถอนคำขอรับชำระหนี้ของเจ้าหนี้ซึ่งศาลยังมิได้มีคำสั่งอนุญาตมีผลสมบูรณ์ตามกฎหมายหรือไม่จึงไม่ต้องวินิจฉัยเนื่องจากไม่เปลี่ยนแปลงผลแห่งคดี
ย่อยาว
ผู้ร้อง ยื่น คำร้อง ว่า ธนาคาร ไทยพาณิชย์ จำกัด เจ้าหนี้ ได้ ยื่น คำขอ รับชำระหนี้ จาก กอง ทรัพย์สิน ของ ลูกหนี้ ทั้ง สอง เป็น เงิน2,092,788.80 บาท ต่อมา ผู้ร้อง ใน ฐานะ ผู้ค้ำประกัน ลูกหนี้ ที่ 2ต่อ เจ้าหนี้ ได้ ชำระหนี้ ให้ แก่ เจ้าหนี้ ตาม ที่ ตกลง ลด ยอดหนี้ เหลือจำนวน 1,800,000 บาท เรียบร้อย แล้ว ผู้ร้อง ใน ฐานะ ผู้ค้ำประกันลูกหนี้ ที่ 2 จึง มีสิทธิ ไล่เบี้ย จาก ลูกหนี้ ที่ 2 แต่ ผู้ร้อง ไม่อาจยื่น คำขอ รับชำระหนี้ ตาม พระราชบัญญัติ ล้มละลาย พ.ศ. 2483 มาตรา 101ได้ เนื่องจาก เจ้าหนี้ ได้ ใช้ สิทธิ ขอรับ ชำระหนี้ ไว้ เต็ม จำนวน แล้วอีก ทั้ง พ้น กำหนด ระยะเวลา ที่ ผู้ร้อง จะ ขอรับ ชำระหนี้ ได้ ผู้ร้อง จึง ขอเข้า รับช่วงสิทธิ ตาม คำขอ รับชำระหนี้ ของ เจ้าหนี้ ที่ ยื่น ไว้ แล้วเป็น เงิน จำนวน 1,800,000 บาท จาก กอง ทรัพย์สิน ของ ลูกหนี้ ที่ 2แต่ เจ้าพนักงาน พิทักษ์ทรัพย์ มี คำสั่ง ยกคำร้อง ของ ผู้ร้อง อ้างว่าเจ้าหนี้ ถอน คำขอ รับชำระหนี้ แล้ว จึง ไม่มี คำขอ รับชำระหนี้ ของเจ้าหนี้ ที่ ผู้ร้อง จะ เข้า รับช่วงสิทธิ ได้ คำสั่ง ของเจ้าพนักงาน พิทักษ์ทรัพย์ ดังกล่าว ไม่ชอบด้วยกฎหมาย เพราะ ผู้ร้องมีสิทธิ เข้า รับช่วงสิทธิ ของ เจ้าหนี้ ที่ มี ต่อ ลูกหนี้ ที่ 2 ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 693 สิทธิ ใน การ ขอรับ ช่วง สิทธิของ ผู้ร้อง จาก เจ้าหนี้ ใน การ ใช้ สิทธิ ไล่เบี้ย จาก ลูกหนี้ ที่ 2เกิดขึ้น ตั้งแต่ วันที่ ผู้ร้อง ชำระหนี้ ให้ แก่ เจ้าหนี้ แล้ว ดังนั้นแม้ ว่า ผู้ร้อง จะ ยื่น คำร้องขอ รับช่วงสิทธิ ภายหลัง เจ้าหนี้ ยื่น คำร้องขอ ถอน คำขอ รับชำระหนี้ ต่อ เจ้าพนักงาน พิทักษ์ทรัพย์ และเจ้าพนักงาน พิทักษ์ทรัพย์ มี คำสั่ง อนุญาต แล้ว ก็ ตาม ก็ ย่อม ไม่ทำ ให้สิทธิ ใน การ รับช่วงสิทธิ ของ ผู้ร้อง เสีย ไป ทั้ง ศาลชั้นต้น ยัง ไม่มีคำสั่ง อนุญาต ให้ เจ้าหนี้ ถอน คำขอ รับชำระหนี้ ด้วย ขอให้ เพิกถอนคำสั่ง ของ เจ้าพนักงาน พิทักษ์ทรัพย์ และ ให้ ผู้ร้อง เข้า รับช่วงสิทธิการ ขอรับ ชำระหนี้ จาก กอง ทรัพย์สิน ของ ลูกหนี้ ที่ 2 ของ เจ้าหนี้ ต่อไป
ศาลชั้นต้น มี คำสั่ง ยกคำร้อง
ผู้ร้อง อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์ พิพากษายืน
ผู้ร้อง ฎีกา
ศาลฎีกา วินิจฉัย ว่า ปัญหา ที่ ต้อง วินิจฉัย ตาม ฎีกา ของ ผู้ร้องมี ว่า ผู้ร้อง จะ ขอ เข้า รับช่วงสิทธิ การ ขอรับ ชำระหนี้ ของ เจ้าหนี้ ต่อเจ้าพนักงาน พิทักษ์ทรัพย์ ได้ ตาม กฎหมาย หรือไม่ เห็นว่า การ ที่เจ้าหนี้ จะ ขอรับ ชำระหนี้ ใน คดีล้มละลาย จะ ต้อง ปฏิบัติ ตาม วิธีการที่ กล่าว ไว้ ใน พระราชบัญญัติ ล้มละลาย พ.ศ. 2483 โดย ต้อง ยื่น คำขอ รับชำระหนี้ ต่อ เจ้าพนักงาน พิทักษ์ทรัพย์ ภายใน กำหนด เวลา สอง เดือนนับแต่ วัน โฆษณา คำสั่งพิทักษ์ทรัพย์ เด็ดขาด ทั้งนี้ ตาม ที่ บัญญัติ ไว้ใน พระราชบัญญัติ ล้มละลาย พ.ศ. 2483 มาตรา 27 และ มาตรา 91ผู้ร้อง ซึ่ง เป็น ผู้ค้ำประกัน ลูกหนี้ ที่ 2 และ ได้ ชำระหนี้ ให้ แก่เจ้าหนี้ ไป แล้ว หาก จะ ขอรับ ชำระหนี้ ก็ ต้อง ปฏิบัติ ตาม บทบัญญัติดังกล่าว ข้างต้น การ ที่ ผู้ร้อง ชำระหนี้ ให้ แก่ เจ้าหนี้ เมื่อ พ้น กำหนดเวลา ขอรับ ชำระหนี้ ดังกล่าว แล้ว ผู้ร้อง จะ ขอ เข้า รับช่วงสิทธิ การ ขอรับชำระหนี้ ของ เจ้าหนี้ ที่ ยื่น ไว้ แล้ว หาได้ไม่ เพราะ ไม่มี บทบัญญัติใน พระราชบัญญัติ ล้มละลาย พ.ศ. 2483 ให้ กระทำ ได้ เมื่อ วินิจฉัย ดังนี้แล้ว ข้อ ที่ ผู้ร้อง ฎีกา ว่าการ ถอน คำขอ รับชำระหนี้ ของ เจ้าหนี้ ยัง ไม่มีผล สมบูรณ์ ตาม กฎหมาย เพราะ ศาล ยัง มิได้ มี คำสั่ง อนุญาต นั้น จึง ไม่จำต้อง วินิจฉัย เนื่องจาก ไม่ เปลี่ยนแปลง ผล แห่ง คดี
พิพากษายืน
