แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทก์แต่ละคนต่างใช้สิทธิเฉพาะตัวตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 55 แม้จะฟ้องรวมกันมาก็ต้องถือทุนทรัพย์ของโจทก์แต่ละคนแยกกัน ปรากฏว่าโจทก์ที่ 1 ที่ 4 ที่ 7 และที่ 8 เรียกร้องให้จำเลยชดใช้ค่าเสียหายให้โจทก์แต่ละคนไม่เกินสองหมื่นบาท จึงอุทธรณ์ในปัญหาข้อเท็จจริงไม่ได้ ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 224 ที่ศาลอุทธรณ์รับวินิจฉัยเป็นการไม่ชอบ และเมื่อเป็นอุทธรณ์ต้องห้ามแล้ว ก็ไม่ถือว่าเป็นข้อที่ได้ยกขึ้นว่ากล่าวในชั้นอุทธรณ์ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 249 ศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัย
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า นายประสิทธิ์ลูกจ้างของจำเลยขับรถยนต์ของจำเลยในทางการที่จ้างด้วยความประมาทชนกับรถยนต์ของทางราชการทหาร เป็นเหตุให้บุตรโจทก์บางคน ภริยาโจทก์บางคน และมารดาโจทก์บางคนได้รับอันตรายถึงแก่ความตาย และทำให้โจทก์บางคนได้รับอันตรายสาหัส ขอให้จำเลยทั้งสองใช้ค่าเสียหาย
จำเลยทั้งสองขาดนัดยื่นคำให้การ
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ที่ ๑ ที่ ๔ ที่ ๖ ที่ ๗ และที่ ๘ ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า คงมีปัญหาที่ต้องพิจารณาเฉพาะฎีกาของโจทก์ที่ ๑ ที่ ๔ ที่ ๖ ที่ ๗ และที่ ๘ เห็นว่า คดีนี้โจทก์แต่ละคนต่างใช้สิทธิเฉพาะตัวตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา ๕๕ แม้จะฟ้องรวมกันมาก็ต้องถือทุนทรัพย์ของโจทก์แต่ละคนแยกกันโดยปรากฏว่า โจทก์ที่ ๑ ที่ ๔ ที่ ๗ และที่ ๘ เรียกร้องให้จำเลยทั้งสองชดใช้ค่าเสียหายให้โจทก์แต่ละคนเป็นเงิน ๒๐,๐๐๐ บาท, ๒๐,๐๐๐ บาท, ๑๕,๐๐๐ บาท และ ๒๐,๐๐๐ บาท ตามลำดับ ค่าเสียหายที่โจทก์เรียกร้องมีจำนวนไม่เกินสองหมื่นบาท โจทก์ที่ ๑ ที่ ๔ ที่ ๗ และที่ ๘ จึงอุทธรณ์ในปัญหาข้อเท็จจริงไม่ได้ ต้องห้ามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา ๒๒๔ ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติแก้ไขเพิ่มเติมประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง (ฉบับที่ ๖) พ.ศ.๒๕๑๘ มาตรา ๓ อุทธรณ์ของโจทก์เหล่านี้ล้วนแต่เป็นปัญหาข้อเท็จจริงทั้งสิ้น ที่ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยเป็นการไม่ชอบ และเมื่อเป็นอุทธรณ์ที่ต้องห้ามแล้ว ก็ไม่ถือว่าเป็นข้อที่ได้ยกขึ้นว่ากล่าวในศาลชั้นอุทธรณ์ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา ๒๔๙ ส่วนโจทก์ที่ ๖ เรียกร้องให้จำเลยทั้งสองชดใช้ค่าเสียหาย ๓๔,๐๐๐ บาท ค่าเสียหายที่เรียกร้องมีจำนวนไม่เกินห้าหมื่นบาท โจทก์ที่ ๖ จึงฎีกาปัญหาข้อเท็จจริงไม่ได้ ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา ๒๔๘ ศาลฎีกาจึงไม่รับวินิจฉัยฎีกาของโจทก์ที่ ๑ ที่ ๔ ที่ ๖ ที่ ๗ และที่ ๘
พิพากษายกฎีกา
