แหล่งที่มา : เนติบัณฑิตยสภา
ย่อสั้น
การที่จำเลยขับรถยนต์โดยประมาทชนผู้ตายแล้วจำเลยนำผู้ตายไปส่งโรงพยาบาลในทันทีหลังจากเกิดเหตุ โดยมิได้แจ้งเหตุต่อพนักงานเจ้าหน้าที่ จะถือว่าจำเลยหลบหนีไปจนเป็นเหตุให้ผู้ตายได้รับอันตรายถึงตายตามพระราชบัญญัติจราจรทางบก พ.ศ. 2522มาตรา 160 วรรคสอง หาได้ไม่ จำเลยคงมีความผิดตามมาตรา 160 วรรคแรกเท่านั้น
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 291, 91พระราชบัญญัติ จราจรทางบก พ.ศ. 2522 มาตรา 43(4), 157, 78, 160, 162และเพิกถอนใบอนุญาตขับขี่ของจำเลย จำเลยให้การปฏิเสธ ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 291 จำคุก 4 ปี และตามพระราชบัญญัติ จราจรทางบก พ.ศ. 2522 มาตรา 78, 160 อีกกระทงหนึ่งจำคุก 2 เดือน รวมโทษจำคุก 4 ปี 2 เดือน ส่วนคำขอที่ให้เพิกถอนใบอนุญาตขับขี่ให้ยก จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับให้ยกฟ้องโจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงว่า จำเลยกระทำผิดฐานขับรถโดยประมาทตามฟ้อง แล้ววินิจฉัยว่า “เมื่อจำเลยขับรถชนผู้ตายแล้วจำเลยมิได้แจ้งเหตุต่อพนักงานเจ้าหน้าที่ คดีจึงรับฟังได้ว่าจำเลยกระทำผิดตามพระราชบัญญัติจราจรทางบกด้วย คำพิพากษาศาลอุทธรณ์ไม่ต้องด้วยความเห็นของศาลฎีกา ฎีกาโจทก์ฟังขึ้น แต่ที่ศาลชั้นต้นลงโทษจำคุกจำเลย 2 เดือน ซึ่งน่าจะเป็นโทษตามพระราชบัญญัติจราจรทางบกมาตรา 78, 160 วรรคสองนั้น ศาลฎีกาเห็นว่าไม่ถูกต้องเพราะการที่จำเลยได้นำผู้ตายไปส่งโรงพยาบาลในทันทีหลังจากเกิดเหตุ จะถือว่าจำเลยหลบหนีไปจนเป็นเหตุให้ผู้ตายได้รับอันตรายถึงตายตามมาตรา160 วรรคสองหาได้ไม่ จำเลยจึงคงมีความผิดตามมาตรา 160 วรรคแรกเท่านั้น จึงเห็นสมควรแก้ไขให้ถูกต้อง”
พิพากษากลับเป็นว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 291 พระราชบัญญัติจราจรทางบก พ.ศ. 2522 มาตรา 43(4),157 และตามพระราชบัญญัติจราจรทางบก พ.ศ. 2522 มาตรา 78, 160วรรคแรก รวมจำคุก 4 ปี 1 เดือน นอกจากนี้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น
