แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ที่ดินที่มีผู้ครอบครองตามใบเหยียบย่ำอยู่ก่อนแล้วต่อมานายอำเภอได้ออกใบเหยียบย่ำให้แก่ผู้อื่นทับที่แปลงนั้นผู้ได้รับใบเหยียบย่ำครั้งหลังย่อมไม่ได้สิทธิตาม ก.ม.เพราะที่นั้นมิใช่เป็นที่สาธารณสมบัติของแผ่นดิน
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า เป็นเจ้าของกรรมสิทธิที่ดินแปลงหนึ่ง โดยซื้อจากนางสาวออง เพ็ญสว่าง ดังปรากฎตามสำเนาใบสำคัญขึ้นทะเบียนที่ดิน โจทก์จะเข้าครอบครอง จำเลยขัดขวาง โดยอ้างว่าได้รับอนุญาตให้จับจองที่แปลงนี้แล้ว จึงขอให้ห้ามและเพิกถอนใบเหยียบย่ำ
จำเลยต่อสู้ว่า ที่พิพาทไม่ใช่ที่แปลงเดียวกับที่จำเลยครอบครอง แม้จะเป็นแปลงเดียวกับที่แปลงนี้ก็เป็นที่รกร้างว่างเปล่า เจ้าพนักงานจะรับขึ้นทะเบียนให้โจทก์ไม่ได้ จำเลยเป็นผู้ครอบครอบทำประโยชน์ตั้งแต่ก่อนออกใบเหยียบย่ำ
ศาลชั้นต้นฟังว่าที่พิพาทเป็นของนายอิ่ม ได้รับใบเหยียบย่ำทำประโยชน์แล้ว โจทก์ได้รับโอนมาโดยชอบด้วย ก.ม.จำเลยไม่มีสิทธิตามใบเหยียบย่ำ พิพากษาห้ามจำเลยเกี่ยวข้อง และให้เพิกถอนใบเหยียบย่ำของจำเลย
จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาฟังว่า ที่พิพาทเป็นที่แปลงเดียวกับที่จำเลยได้รับใบเหยียบย่ำ ที่แปลงนี้เดิมเป็นของนายอ่ำ ได้ทำประโยชน์จนอำเภอออกใบสำคัญรับขึ้นทะเบียนที่ดินไว้แล้ว แล้วต่อมานายอ่ำได้โอนขายให้นางสาวออง ๆ โอนขายให้แก่โจทก์ ใบเหยียบย่ำของจำเลยออกก่อนโจทก์ได้รับโอน ๓ เดือนเศษ นายอิ่ม น.ส.อองและโจทก์ไม่ได้ทอดทิ้งที่พิพาทให้กลับเป็นที่รกร้างว่างเปล่า หรือสละสิทธิครอบครองไปไม่จำเลยจับจองทับที่ ๆ มีผู้ทำประโยชน์แล้ว การที่อำเภอออกใบเหยียบย่ำให้จำเลยต้องถือว่าออกให้โดยสำคัญผิด จำเลยย่อมไม่ได้สิทธิตาม ก.ม. เพราะที่พิพาทไม่ใช่ที่สาธารณะสมบัติของแผ่นดินตาม ม.๔ แห่งพ.ร.บ. ออกโฉนดที่ดิน (ฉบับที่ ๖) พ.ศ.๒๔๗๙ พิพากษายืน
