แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยขอให้ศาลปล่อยชั่วคราวในระหว่างอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์มีคำสั่งว่า พิเคราะห์พฤติการณ์แห่งคดีแล้ว ไม่สมควร ให้ปล่อยชั่วคราวระหว่างอุทธรณ์ ให้ยกคำร้อง
จำเลยเห็นว่า จำเลยได้ยื่นอุทธรณ์คำพิพากษาพร้อมกับอุทธรณ์คำสั่งนี้แล้ว และนายประกันได้ยื่นเสนอหลักประกันในราคาสูงกว่าหลักประกันที่วางไว้ในระหว่างการพิจารณาของ ศาลชั้นต้น จำเลยเป็นหัวหน้าครอบครัว ไม่เคยมีประวัติกระทำ ความผิดใด ๆ หรือเคยหลบหนีการปล่อยชั่วคราวมาก่อนโปรดมีคำสั่งให้ปล่อยจำเลยชั่วคราวในระหว่างอุทธรณ์ด้วย
หมายเหตุ ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตาม ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 291 พระราชบัญญัติจราจรทางบก พ.ศ. 2522 มาตรา 43,78,157,160 วรรคสอง ข้อหาขับรถประมาท เป็นเหตุให้ทรัพย์สินผู้อื่นเสียหายและมีผู้ถึงแก่ความตาย เป็นกรรมเดียวกันลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 291 ซึ่งเป็นบทหนัก จำคุก 4 ปี ข้อหาไม่หยุดช่วยเหลือและไม่แสดงตัว แจ้งเหตุต่อพนักงานเจ้าหน้าที่ตามพระราชบัญญัติจราจรทางบก พ.ศ. 2522 มาตรา 160 วรรคสอง จำคุก 1 เดือน รวมจำคุก 4 ปี 1 เดือน จำเลยให้การรับสารภาพมีเหตุบรรเทาโทษลดโทษให้กึ่งหนึ่ง คงจำคุก 2 ปี 15 วัน
จำเลยอุทธรณ์ (อันดับ 19)
จำเลยยื่นคำร้องขอให้ศาลปล่อยชั่วคราวในระหว่างอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์มีคำสั่งยกคำร้อง (สำนวนธุรการ อันดับ 17,21)
จำเลยอุทธรณ์คำสั่งดังกล่าว (อันดับ 20)
ศาลชั้นต้นอนุญาตให้ปล่อยจำเลยชั่วคราวในระหว่างการพิจารณาของศาลชั้นต้น โดยตีราคาประกัน 120,000 บาท(สำนวนธุรการ อันดับ 3)
คำสั่ง
อนุญาตให้ปล่อยจำเลยชั่วคราวในระหว่างอุทธรณ์ ตีราคาประกันหนึ่งแสนห้าหมื่นบาท ให้ศาลชั้นต้นพิจารณา หลักประกันแล้วดำเนินการต่อไป
