แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยทำผิดกฎหมาย โดย ก. มีน้ำสุราเถื่อนข. มีลูกแป้งเชื้อสุราเถื่อนโดยมิได้รับอนุญาต ค.มีหมักส่าเชื้อสุราเถื่อนโดยมิได้รับอนุญาตง.มีเครื่องต้มกลั่นสุราไว้โดยมิได้รับอนุญาต จำเลยรับสารภาพตามฟ้อง ดังนี้ ต้องถือว่าในฟ้องข้อ ง. จำเลยรับว่า มีเครื่องต้มกลั่นไว้สำหรับต้มกลั่นสุราเถื่อน ลงโทษจำเลยตามมาตรา 38 พ.ร.บ.ภาษีชั้นในได้
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องหาว่าจำเลยกระทำผิดกฎหมายหลายบทหลายกระทง คือ
ก. มีน้ำสุราเถื่อน
ข. มีลูกแป้งเชื้อสุราเถื่อน โดยมิได้รับอนุญาต
ค. มีหมักส่าเชื้อสุราเถื่อนโดยมิได้รับอนุญาต
ง. มีเครื่องสำหรับต้มกลั่นสุราไว้ในครอบครอง โดยมิได้รับอนุญาต
จำเลยให้การรับสารภาพว่าได้กระทำผิดจริงตามฟ้อง ตามฟ้องข้อ ค. จำเลยรับว่าส่าหมักของกลางมีแรงแอลกอฮอล์ สามารถดื่มกินได้เช่นเดียวกับน้ำสุรา โจทก์จำเลยไม่สืบพยาน ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า ตามฟ้องข้อ ก. และ ค. จำเลยมีผิดตามพระราชบัญญัติภาษีชั้นในแก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ. 2476 มาตรา 8 ฟ้องข้อ ข. จำเลยมีผิดตามพระราชบัญญัติภาษีชั้นในแก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 4) พ.ศ. 2486 มาตรา 16 ฟ้องข้อ ง. โจทก์ไม่ได้บรรยายไว้ว่าจำเลยมีไว้สำหรับต้มกลั่นสุราเถื่อน ลงโทษจำเลยในข้อนี้ไม่ได้ ให้ปรับจำเลย 40 บาท
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า ฟ้องข้อ ง. มีความชัดว่าของ 4 อย่างดังกล่าวข้างต้นนั้น จำเลยมีไว้สำหรับทำการต้มกลั่นสุราเถื่อน จึงใช้คำว่ามีไว้โดยมิได้รับอนุญาตในตอนท้ายจำเลยให้การรับสารภาพว่า ได้กระทำผิดตามฟ้อง มิได้ยกข้อต่อสู้หรือโต้แย้งว่า ของทั้ง 4 อย่างตามฟ้องข้อ 2 จำเลยมีไว้เพื่อกิจการอื่น เมื่อจำเลยรับสารภาพเต็มตามฟ้อง ก็ลงโทษจำเลยได้
พิพากษาแก้ว่า จำเลยมีผิดตามพระราชบัญญัติภาษีชั้นใน จ.ศ. 1248 มาตรา 38 ตามที่แก้ไขใหม่ ให้รวมกระทงปรับจำเลย 160 บาท ลดฐานรับสารภาพคงปรับ 80 บาท ของกลางริบ
