แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ตั๋วรถรางอันแท้จริงนั้นบริษัทไฟฟ้า ผู้สั่งพิมพ์ได้รับไปจากโรงพิมพ์และได้จ่ายให้คนรถรางเก็บเงินโดยสารลงบัญชีเสร็จเรียบร้อยแล้วส่วนตัวของกลางนี้ถูกพิมพ์ขึ้นอีกชุดหนึ่งต่างหาก โดยบริษัทหาได้สั่งให้โรงพิมพ์พิมพ์ไม่ แม้จะพิมพ์จากแท่นพิมพ์อันเดียวกันกับตั๋วที่แท้จริงก็ตาม ก็ไม่ใช่ตั๋วอันแท้จริง แต่เป็นตั๋วที่พิมพ์เทียมขึ้นโดยเจตนาจะให้ผู้อื่นหลงว่าเป็นของแท้ นับว่าเป็นตั๋วปลอมตามกฎหมายจำเลยขายตั๋วนี้ไป 5 ม้วนเป็นความผิด
ย่อยาว
ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำเลยที่ ๑ ฐานมีตั๋วรถรางปลอมไว้โดยเจตนาจะใช้ ผิดตามกฎหมายลักษณะอาญามาตรา ๒๑๘ จำคุก ๑ ปี ส่วนจำเลยที่ ๒ ให้ยกฟ้อง
ศาลอุทธรณ์ที่ ๑ ฎีกาเป็นปัญหาข้อกฎหมาย
ศาลฎีกาเห็นว่าในปัญหาข้อที่ว่าจะเป็นตั๋วปลอมหรือไม่นั้น ได้ความว่าตั๋วที่แท้จริงนั้นบริษัทได้รับจากโรงพิมพ์และได้จ่ายให้คนรถรางเก็บเงินโดยสารลงบัญชีเสร็จเรียบร้อยแล้ว ตั่วของกลางนี้ได้ถูกพิมพ์ขึ้นอีกชุดหนึ่งโดยแท่นพิมพ์อันเดียวกัน ซึ่งบริษัทหาได้ส่งให้โรงพิมพ์พิมพ์ไม่ จึงเป็นตั๋วที่พิมพ์เทียมขึ้นโดยเจตนาจะให้ผู้อื่นหลงว่าเป็นของแท้ นับว่าเป็นตั๋วปลอมตามกฎหมาย
ส่วนใบมอบอำนาจของบริษัทไฟฟ้าฯ ให้จัดการดำเนินคดีนั้น เมื่อคดีนี้ไม่ใช่เป็นคดีความผิดต่อส่วนตัว ใบมอบอำนาจนั้นจะใช้ได้หรือไม่ ไม่สำคัญ
คงพิพากษายืน
