แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
พฤติการณ์ที่ถือว่าผู้เช่าไม่ผิดนัด ไม่ชำระค่าเช่า 2 คราวติด ๆ ตาม พ.ร.บ.ควบคุมค่าเช่า ฯลฯ
ย่อยาว
ได้ความว่า จำเลยเช่าห้องของโจทก์อยู่อาศัยค่าเช่าเดือนละ ๕ บาท สัญญาชำระค่าเช่าล่วงหน้าต้นเดือนปฏิทินทุก ๆ เดือน
โจทก์ฟ้องเมื่อวันที่ ๒๓ กรกฎาคม ๒๔๙๒ ว่าจำเลยค้างค่าเช่าแต่เดือนพฤษภาคม ๒๔๙๒ ถึงเดือนที่ฟ้องเป็นการผิดสัญญา ขอให้ขับไล่จำเลย
จำเลยต่อสู้ว่า ค้างค่าเช่าเดือนมิถุนายน ๒๔๙๒ เท่านั้น
ศาลชั้นต้นเห็นว่าจำเลยค้างค่าเช่าเดิอนมิถุนายนเดือนเดียว ค่าเช่าเดือนกรกฎาคมนั้น แม้ในสัญญาจำเลยจะต้องชำระล่วงหน้า ก็เป็นเพียงไม่ปฏิบัติกันตามสัญญาเท่านั้น จึงพิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์, ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า คดีนี้ได้ความชัดว่า โจทก์มิได้ถือเอาเป็นเด็ดขาดว่า ต้องชำระค่าเช่าต้นเดือนตามสัญญาแต่โจทก์ได้ยอมผ่อนผันเลื่อนเวลาชำระค่าเช่าให้จำเลยเสมอมา แม้ในเดือนกรกฎาคม ๒๔๙๒ นั้นเอง โจทก์ก็ยังยอมผ่อนผันให้ชำระในวันที่ ๒๐ ดังนี้จะถือว่าพอพ้นวันต้นเดือนไปก็เป็นอันถือว่าจำเลยผิดนัดแล้วยังไม่ได้ และในเรื่องนี้จำเลยก็ได้นำค่าเช่าไปชำระในวันที่ ๑๙ และ ๒๐ กรกฎาคม หากแต่มีผู้อื่นมาขอเช่า โดยจะให้เงินกินเปล่าและขึ้นค่าเช่าให้ โจทก์จึงสั่งนายสมบัติ ไม่ให้รับชำระค่าเช่าจากจำเลย ดังนี้จึงไม่มีทางจะกล่าวได้เลยว่าจำเลยผิดนัดไม่ชำระค่าเช่า ๒ คราวติด ๆ กัน อันจะเป็นเหตุให้โจทก์ฟ้องขับไล่จำเลยได้ตาม พ.ร.บ.ควบคุมค่าเช่า ฯลฯ ๒๔๘๙ มาตรา ๑๖(๑)
จึงพิพากษายืน
