แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยใช้ปืนทำเองลำกล้องทำด้วยไม้ อัดกระสุนทางปากกระบอกยิงด้วยแก๊ป โดยใช้สายยางเหนี่ยวไกให้สับแก๊ปยิงผู้เสียหายในระยะ 6 ศอก ผู้เสียหายมีบาดแผลเพียงเป็นรูกลมรัศมี 6 ม.ม. ลึก 4 ม.ม. 3 แห่ง จำเลยรู้ดีว่าไม่อาจทำให้ถึงตายได้ ฟังไม่ได้ว่ามีเจตนาฆ่าไม่เป็นความผิดฐานฆ่าคนตามมาตรา 249, 60 แต่เป็นผิดเพียงฐานทำร้ายร่างกายตามมาตรา 254 เท่านั้น
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยบังอาจใช้อาวุธปืนยิงนายหรั่งโดยเจตนาฆ่าให้ตาย หากกระสุนไม่ถูกที่สำคัญ นายหรั่งจึงไม่ตายขอให้ลงโทษตามมาตรา ๒๔๙, ๖๐ และอัยการโจทก์ฟ้องหาว่าจำเลยมีอาวุธปืนไม่ได้รับอนุญาตขอให้ลงโทษตาม พ.ร.บ.อาวุธปืนอีกกะทงหนึ่ง
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยผิดฐานพยายามฆ่าคนและฐานมีอาวุธปืนโดยไม่ได้รับอนุญาต
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ว่า จำเลยมีความผิดตามมาตรา ๒๕๔ จำคุก ๒ ปี นอกจากนั้นคงยืน
โจทก์ฎีกาขอให้ลงโทษจำเลยฐานพยายามฆ่าคน
ศาลฎีกาเห็นพ้องกับศาลอุทธรณ์ว่า ปืนกระบอกที่จำเลยใช้ยิงนี้มิได้มีอำนาจทำการประหารได้ร้ายแรงดุจปืนธรรมดาทั่วไป ฉะนั้นถือเอาสิ่งที่สักแต่เรียกกันว่าปืนรายนี้มาว่าเป็นเครื่องมือประหารทำให้ตายยังไม่ได้ จึงยังวินิจฉัยไม่ถนัดว่า จำเลยมีเจตนาจะฆ่านายหรั่งตายเพราะกระสุนปืนที่จำเลยยิงออกไปไม่อาจทำให้นายหรั่งถึงตายได้ การกระทำของจำเลยยังไม่เข้าขีดเป็นความผิดฐานพยายามฆ่าคน
จึงพิพากษายืน
