แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
การอุทธรณ์คำสั่งเจ้าพนักงานท้องถิ่นซึ่งสั่งให้เลิกเลี้ยงสุกรในเขตต์เทศบาลนั้นต้องยื่นต่อเจ้าพนักงานตรงต่อรัฐมนตรีไม่ได้.
ย่อยาว
ข้อเท็จจริงได้ความว่า จำเลยเลี้ยงสุกรในเขตต์เทศบาลซึ่งเจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดให้จำเลยเลิกเลี้ยงภายในวันที่ ๑๐ กรกฎาคม ๒๔๘๒ จำเลยได้มอบฉันทะให้นายครอบยื่นเรื่องราวตรงไปยังรัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทยขอผ่อนผันให้ได้เลี้ยงสุกรจนกว่าจะขายได้ ครั้นวันที่ ๓๐ กันยายน ๒๔๘๒ โจทก์จึงฟ้องขอให้ลงโทษ
ศาลชั้นต้นเห็นว่า ที่จำเลยยื่นเรื่องราวต่อรัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทยนั้นเป็นแต่ผ่อนผัน ไม่ใช่ร้องอุทธรณ์ ฉะนั้นเมื่อพ้นกำหนดที่เจ้าหน้าที่อนุญาตไว้จำเลยยังขืนเลี้ยงสุกรอยู่อีกจึงต้องมีผิดตาม พ.ร.บ. การสาธารณสุข ๒๔๗๗ ม.๑๕ และเทศบัญญัติกิจการค้าซึ่งอาจเป็นอันตรายแก่อนามัย ๒๔๘๒ ข้อ ๔
จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกา ศาลฎีกาเห็นว่า การที่จำเลยมอบให้นายครอบยื่นเรื่องราวตรงต่อรัฐมนตรีขอผ่อนผันให้ได้เลี้ยงสุกรจนกว่าจะขายได้นั้นไม่ใช่ร้องอุทธรณ์ตาม พ.ร.บ.สาธารณสุข ม.๑๔ จึงพิพากษายืนตามศาลล่าง
