คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1341/2536

แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา

ย่อสั้น

คดีสำหรับจำเลยที่ 2 ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษฐานพยายามฆ่าผู้อื่น พยายามฆ่าเจ้าพนักงาน มีอาวุธปืนและพาอาวุธปืนโดยไม่ได้รับอนุญาต จำคุกตลอดชีวิต โจทก์ โจทก์ร่วมทั้งสองและจำเลยที่ 2ไม่อุทธรณ์ ศาลชั้นต้นจึงส่งสำนวนให้ศาลอุทธรณ์ภาค 2 พิจารณาและศาลอุทธรณ์ภาค 2 พิพากษายืน คำพิพากษาศาลอุทธรณ์ภาค 2 ย่อมถึงที่สุดตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 245 วรรคสอง คดีสำหรับจำเลยที่ 1 ฐานมีอาวุธปืนและพาอาวุธปืนโดยไม่ได้รับอนุญาต ศาลอุทธรณ์ภาค 2 พิพากษายืนตามคำพิพากษาศาลชั้นต้นให้ลงโทษจำคุกกระทงละไม่เกินห้าปี ต้องห้ามมิให้ฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 218 วรรคหนึ่งที่จำเลยที่ 1 ฎีกาว่าไม่ได้กระทำผิดในข้อหาดังกล่าวนั้นเป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง ศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัย

ย่อยาว

คดีทั้งสองสำนวนนี้ศาลชั้นต้นพิจารณาพิพากษารวมกันโดยโจทก์ทั้งสองสำนวนฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยทั้งสองตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 288, 289, 80, 138, 140, 83, 32, 33, 91พระราชบัญญัติอาวุธปืน เครื่องกระสุนปืน วัตถุระเบิด ดอกไม้เพลิงและสิ่งเทียมอาวุธปืน มาตรา 7, 8 ทวิ, 72, 72 ทวิ
จำเลยทั้งสองให้การปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยทั้งสองมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 140 วรรคสาม, 288, 289(2)(4), 80, 83, 91ข้อหาพยายามฆ่าโจทก์ร่วมที่ 1 โดยไตร่ตรอง ให้จำคุกจำเลยที่ 1และที่ 2 ตลอดชีวิตข้อหาพยายามฆ่าโจทก์ร่วมที่ 2 จำคุกคนละ 10 ปีข้อหาพยายามฆ่าเจ้าพนักงานให้จำคุกจำเลยที่ 1 และที่ 2 ตลอดชีวิตและจำเลยที่ 1 มีความผิดตามพระราชบัญญัติอาวุธปืน เครื่องกระสุนปืนวัตถุระเบิด ดอกไม้เพลิง และสิ่งเทียมอาวุธปืน พ.ศ. 2490 มาตรา 7,72 วรรคสาม ให้จำคุก 6 เดือน มาตรา 8 ทวิ วรรคหนึ่ง 72 ทวิวรรคสอง จำคุก 6 เดือน จำเลยที่ 2 มีความผิดตามพระราชบัญญัติอาวุธปืนฯ ตามมาตรา 7, 72 วรรคหนึ่ง ให้จำคุก 1 ปี มาตรา 8 ทวิวรรคหนึ่ง 72 ทวิ วรรคสอง จำคุก 6 เดือน เมื่อรวมโทษความผิดทุกกระทงแล้ว คงให้จำคุกจำเลยที่ 1 และที่ 2 ตลอดชีวิต ตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 91(3)
จำเลยที่ 1 อุทธรณ์ โจทก์ โจทก์ร่วมทั้งสองและจำเลยที่ 2ไม่อุทธรณ์ ศาลชั้นต้นส่งสำนวนเกี่ยวกับจำเลยที่ 2 มายังศาลอุทธรณ์ภาค 2 ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 245
ศาลอุทธรณ์ภาค 2 พิพากษายืน
จำเลยทั้งสองฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า คดีสำหรับจำเลยที่ 2 ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยที่ 2 มีความผิดฐานพยายามฆ่าผู้อื่น พยายามฆ่าเจ้าพนักงานมีอาวุธปืนและพาอาวุธปืนโดยไม่ได้รับอนุญาตลงโทษจำคุกตลอดชีวิตโจทก์ โจทก์ร่วมทั้งสองและจำเลยที่ 2 ไม่อุทธรณ์ ศาลชั้นต้นจึงส่งสำนวนให้ศาลอุทธรณ์ภาค 2 พิจารณาและศาลอุทธรณ์ภาค 2 พิพากษายืนคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ภาค 2 ย่อมถึงที่สุดตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 245 วรรคสอง ที่จำเลยที่ 2 ฎีกาว่าไม่ได้กระทำผิดตามฟ้องนั้นศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัยและคดีสำหรับจำเลยที่ 1 ในความผิดฐานมีอาวุธปืนและพาอาวุธปืนโดยไม่ได้รับอนุญาตนั้น ศาลอุทธรณ์ภาค 2 พิพากษายืนตามคำพิพากษาศาลชั้นต้นให้ลงโทษจำเลยที่ 1 กระทงละไม่เกินห้าปีต้องห้ามมิให้ฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 218 วรรคหนึ่ง ที่จำเลยที่ 1 ฎีกาว่าไม่ได้กระทำผิดในข้อหาดังกล่าวนั้น เป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง ศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัยให้ คงรับวินิจฉัยตามฎีกาจำเลยที่ 1 เพียงประการเดียวว่าจำเลยที่ 1 ร่วมเป็นคนร้ายกระทำความผิดฐานฆ่าผู้อื่นและพยายามฆ่าเจ้าพนักงานตามฟ้องหรือไม่ แล้ววินิจฉัยข้อเท็จจริงว่าจำเลยที่ 1 ร่วมกับจำเลยที่ 2 กระทำความผิดจริงตามฟ้อง
พิพากษายืน

Share