แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ฟ้องว่า จำเลยขายตึกและที่ดินให้โจทก์ราคาสามพันบาท จำเลยรับเงินสามพันบาทค่าตึกกับที่ดินไปแล้ว จำเลยมอบตึกและที่ดินให้โจทก์ครอบครองแล้วจำเลยสัญญาว่า จะไปโอนทางทะเบียน แต่ต่อมากลับอาไปขายแก่คนอื่น จึงขอให้บังคับจำเลยโอนทางทะเบียนให้โจทก์ ดังนี้ ย่อมถือว่าโจทก์ฟ้องว่าจำเลยสัญยาจะขายตึกกับที่ดินให้โจทก์ โดยจำเลยรับเงินค่าตึกและที่ดินไปแล้ว จะถือว่าเป็นสัญญาซื้อขายเด็ดขาดแล้วไม่ได้
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยขายตึกกับที่ดินให้โจทก์ราคาสามพันบาท จำเลยรับเงินสามพันบาทค่าตึกกับที่ดินไปแล้ว จำเลยมอบตึกกับที่ดินให้โจทก์ครอบครองตั้งแต่ พ.ศ.๒๔๘๗ จำเลยสัญญาว่าจะไปโอนทางทะเบียน แต่ต่อมาจำเลยกลับจะเอาตึกกับที่ดินไปขาย โจทก์จึงขอให้ศาลบังคับให้จำเลยโอนทางทะเบียน
จำเลยปฏิเสธว่า ไม่ได้ตกลงขายกับโจทก์
ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาให้จำเลยโอนกรรมสิทธิตึกและที่ดินให้โจทก์
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า ตามฟ้องก็ดี ตามข้อเท็จจริงก็ดี วินิจฉัยได้ว่า จำเลยสัญญาจะขายตึกกับที่ดินให้โจทก์ และจำเลยได้รับค่าตึกกับที่ดินไปเสร็จแล้ว จำเลยจึงมีหน้าที่ต้องไปโอนทางทะเบียนให้โจทก์ ศาลฎีกาจึงพิพากษายืน
