แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ปัญหาว่า ยางของกลางเป็นของหลวงหรือไม่และจำเลยได้ยักยอกไปจริงหรือไม่ เป็นปัญหาข้อเท็จจริง
ปัญหาว่า คดีโจทก์มีเหตุสงสัย ควรยกประโยชน์แห่งความสงสัยให้จำเลยตามวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 227 หรือไม่ เป็นปัญหาข้อเท็จจริง
การที่ศาลชั้นต้นสั่งในฎีกาว่า “สำเนาให้โจทก์” นั้นไม่ใช่คำอนุญาตให้ฎีกาได้ เป็นแต่คำสั่งรับฎีกาตามปรกติเท่านั้น
ย่อยาว
คดีนี้ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามศาลชั้นต้นให้ลงโทษจำเลยตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา ๑๓๑ แก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ. ๒๔๘๔ มาตรา ๓ ให้จำคุก ๕ ปี
จำเลยฎีกา,
ศาลฎีกาเห็นว่า คดีนี้คู่ความฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงไม่ได้ ตาม ป.ม.วิ.อาญามาตรา ๒๑๘ ข้อที่จำเลยคัดค้านว่ายางของกลางมิใช่ยางของหลวง และจำเลยมิได้ยักยอกยางเส้นนี้ ก็เป็นการคัดค้านในปัญหาข้อเท็จจริง และที่จำเลยว่าคดีนี้มีเหตุควรสงสัย แต่ศาลไม่ปฏิบัติตาม ป.ม.วิ.อาญา ม.๒๒๗ จึงเป็นปัญหาข้อกฎหมายนั้น ศาลฎีกาเห็นว่า คดีจะมีเหตุอันควรสงสัยหรือไม่นั้นเป็นปัญหาข้อเท็จจริง ส่วนที่ศาลชั้นต้นสั่งในฎีกาว่า “สำเนาให้โจทก์” นั้นเป็นการสั่งรับโดยปรกติ หาใช่คำอนุญาตให้ฎีกาในข้อเท็จจริงตามมาตรา ๒๒๑ ไม่ พิพากษาให้ยกฎีกาจำเลย
