แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
คู่สัญญาฝ่ายหนึ่งวางเงินประกันในการผิดสัญญาไว้แล้วเกิดผิดสัญญาขึ้น ทำให้อีกฝ่ายหนึงเสียหายเมื่อฝ่ายนั้นจะริบเงินที่วางประกัน ก็ต้องหักเงินจำนวนที่ริบไว้จากค่าเสียหายที่จะให้ฝ่ายผิดสัญญาใช้
ย่อยาว
คดีได้ความว่า โจทก์ได้ทำสัญญาขายเนื้อโคส่งให้จำเลยมีกำหนด ๙๐ วัน เนื่องจากจำเลยได้ไปทำสัญญาขายเนื้อโคให้แก่กระทรวงกลาโหม เพื่อส่งให้แก่ทหราของสหประชาชาติที่ลุมพินี โจทก์ได้ว่างเงินประกันในการผิดสัญญาให้จำเลยไว้ ๓๕๐๐ บาท เมื่อโจทก์ได้ส่งเนื้อโคให้แก่จำเลยได้ ๒๐ วันกว่าก็หยุดส่ง เนื่องจากเนื้อโคมีราคาแพงขึ้น จำเลยต้องไปซื้อเนื้อโคจากคนอื่นแพงกว่า ทำให้จำเลยเสียหายเป็นเงิน ๗๙๖๐ บาท ๑๑ สตางค์
โจทก์มาฟ้องจำเลยเรียกเงินค่ามัดจำคืน และอ้างว่าจำเลยยังค้างค่าเนื้อโคที่ส่งไว้แล้วอีก ๖๔๑๐ บาท ขอให้ศาลบังคับจำเลยใช้เงินจำนวนนี้
จำเลยต่อสู้ว่า จำเลยไม่ติดค้างค่าเนื้อโคโจทก์เป็นฝ่ายผิดสัญญา จำเลยจึงฟ้องแย้งเรียกค่าเสียหายเป็นเงิน ๗๙๖๐ บาท ๑๑ สตางค์
ศาลชั้นต้นฟังว่า โจทก์ผิดสัญญาและจำเลยไม่ติดค้างค่าเนื้อโค พิพากษาให้โจทก์ใช้เงิน ๗๙๖๐ บาท ๑๑ สตางค์ พร้อมทั้งดอกเบี้ยแก่จำเลย
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงตามศาลล่าง แต่เห็นว่าโจทก์ได้วางเงินประกันไว้แล้ว ๓๕๐๐ บาท เมื่อจำเลยจะริบเงินจำนวนนี้ ก็ต้องหักจำนวนนี้จากค่าเสียหายที่จะให้โจทก์ใช้ที่ศาลทั้งสองให้จำเลยริบเงินวางประกัน๓๕๐๐ บาท แล้วให้โจทก์เสียค่าเสียหายอีกเต็มจำนวนนั้นคลาดเคลื่อน จึงพิพากษาแก้ให้โจทก์ใช้ค่าเสียหายให้จำเลยเพียง ๔๔๖๐ บาท ๑๑ สตางค์ นอกจากนี้ยืม
