แหล่งที่มา : สำนักงานส่งเสริมงานตุลาการ
ย่อสั้น
วันสุดท้ายที่ครบกำหนดระยะเวลาอุทธรณ์เป็นวันหยุดทำการคู่ความย่อมมีสิทธิยื่นอุทธรณ์ในวันที่เริ่มทำงานใหม่ต่อจากวันหยุดทำการนั้นได้ ตาม ป.พ.พ. มาตรา 193/8 แต่หากศาลมีคำสั่งขยายเวลาอุทธรณ์ก็ต้องบังคับตามบทบัญญัติมาตรา 193/1 ซึ่งให้นับเอาวันที่ต่อจากวันสุดท้ายของระยะเวลาเดิม เป็นวันเริ่มต้นแห่งระยะเวลาที่ขยายออกไป.
ย่อยาว
คดีสืบเนื่องมาจากศาลชั้นต้นสั่งรวมพิจารณาคดีทั้งสองสำนวนนี้เข้าด้วยกัน โดยให้เรียกบริษัทถาวรพัฒนา จำกัด ว่า โจทก์ที่ 1นายพัฒน์ ชลไกรสุวัฒน์ว่า โจทก์ที่ 2 บริษัทไทยสถาปนา จำกัด ว่าจำเลยที่ 1 และนายกำธร พิริยานสรณ์ ว่าจำเลยที่ 2 ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วพิพากษาให้ จำเลยที่ 1 ชำระเงินจำนวน 399,232.88 บาทพร้อมดอกเบี้ย ยกฟ้องจำเลยที่ 2 ศาลชั้นต้นอ่านคำพิพากษาให้คู่ความฟังเมื่อวันที่ 12 มีนาคม 2533
วันที่ 9 เมษายน 2533 จำเลยที่ 1 ยื่นคำร้องขอขยายระยะเวลาอุทธรณ์ศาลชั้นต้นสั่งว่าอนุญาตขยายระยะเวลา 15 วัน นับแต่วันครบกำหนด
วันที่ 30 เมษายน 2533 จำเลยที่ 1 ยื่นอุทธรณ์ ศาลชั้นต้นสั่งว่า ศาลได้อนุญาตให้ขยายระยะเวลาอุทธรณ์ออกไปอีก 15 วันตามคำร้องฉบับวันที่ 9 เมษายน ศกนี้ ครบกำหนดอุทธรณ์ในวันศุกร์ที่27 เมษายน ศกนี้ แต่จำเลยยื่นอุทธรณ์ในวันจันทร์ที่ 30 เมษายน 2533จึงเกินกำหนดระยะเวลาที่ศาลอนุญาต ไม่รับอุทธรณ์ของจำเลย
จำเลยที่ 1 ยื่นคำร้องอุทธรณ์คำสั่ง
ศาลอุทธรณ์มีคำสั่งยกคำร้อง
จำเลยที่ 1 ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า “พิเคราะห์แล้วเห็นว่า คดีนี้ศาลชั้นต้นอ่านคำพิพากษา เมื่อวันที่ 12 มีนาคม 2533 จำเลยที่ 1 มีสิทธิยื่นอุทธรณ์ได้ภายในกำหนด 1 เดือน นับแต่วันที่ได้อ่านคำพิพากษาวันสุดท้ายที่จำเลยที่ 1 มีสิทธิยื่นอุทธรณ์ได้คือวันที่ 12 เมษายน2533 เมื่อศาลชั้นต้นอนุญาตให้ขยายระยะเวลายื่นอุทธรณ์ไป 15 วันนับแต่วันที่ครบกำหนด จึงต้องนับต่อจากวันสุดท้ายแห่งระยะเวลาเดิมคือเริ่มนับ 1 ตั้งแต่วันที่ 13 เมษายน 2533 มิใช่วันที่ 17 เมษายน2533 แม้ว่าวันที่ 12 ถึง 15 เมษายน 2533 เป็นวันหยุดราชการก่อนที่ศาลชั้นต้นมีคำสั่งขยายระยะเวลาอุทธรณ์ จำเลยที่ 1 มีสิทธิยื่นอุทธรณ์ในวันที่ 16 เมษายน 2533 ซึ่งเป็นวันที่เริ่มทำงานใหม่ได้ เพราะประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 193/8 (เดิมมาตรา 161)และประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 22 บัญญัติไว้ว่าให้กระทำได้ แต่ภายหลังจากที่ศาลชั้นต้นมีคำสั่งขยายระยะเวลาอุทธรณ์แล้วก็ต้องบังคับตามบทบัญญัติมาตรา 193/1 (เดิมมาตรา 156) แห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ ซึ่งให้นับเอาวันที่ต่อจากวันสุดท้ายของระยะเวลาเดิมเป็นวันเริ่มต้นแห่งระยะเวลาที่ขยายออกไปดังนั้น จำเลยที่ 1 มีสิทธิยื่นอุทธรณ์ได้ภายในวันที่ 27 เมษายน2533 เป็นวันสุดท้าย แต่จำเลยที่ 1 ยื่นอุทธรณ์ในวันที่ 30 เมษายน2533 จึงเกินกำหนดระยะเวลาที่ศาลชั้นต้นอนุญาต คำสั่งศาลอุทธรณ์ชอบแล้ว ฎีกาจำเลยที่ 1 ฟังไม่ขึ้น”
พิพากษายืน.
