แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จดบัญชีทรัพย์เท็จในการยื่นคำร้องขอประกันนั้นไม่เรียกว่าเป็นการบอกให้เจ้าพนักงานจดข้อความเท็จ ไม่เป็นผิดตามม.226
ย่อยาว
ได้ความว่าจำเลยถูกฟ้องในอีกคดีหนึ่งจำเลยจึงได้ยื่นคำร้องขอประกันตัวเอง พร้อมกับแสดงรายชื่อทรัพย์สิ่งของตามบัญชีเป็นประกันว่ามีจริงต่อผู้พิพากษา นายแหจำเลยจึงได้รับรองต่อศาลว่าทรัพย์สินตามบัญชีทรัพย์นั้นมีจริงศาลหลงเชื่อจึงอนุญาตให้จำเลยประกันทั้งที่จำเลยรู้อยู่แล้วว่าเป็นเท็จ โจทก์จึงขอให้ลงโทษ
ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาลงโทษจำเลยตาม มาตรา ๑๑๘
โจทก์ฎีกาคัดค้าน ขอให้ลงโทษจำเลยตามมาตรา ๒๒๖
ศาลฎีกาเห็นว่า การที่จำเลยจดบัญชีทรัพย์เป็นเท็จในการยื่นคำร้องขอประกันจำเลยนั้นหาเป็นการบอกให้เจ้าพนักงานจดข้อความอะไรไม่เลย จำเลยจดของจำเลยเอง การอนุญาตหรือไม่อนุญาตนั้นก็มิใช่จดข้อความเท็จอะไรเลย เป็นดุลยพินิจของศาลที่จะสั่งอนุญาตหรือไม่อันเป็นข้อความจริงที่ศาลจดลงไป คดีไม่มีทางเข้าอยู่ในมาตรา ๒๒๖ จึงพิพากษายืนตามศาลล่าง
