แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ผู้ร้องยื่นคำร้องต่อศาลขอคืนรถยนต์ของกลางที่ศาลสั่งริบ ศาลสั่งยกคำร้อง เพราะผู้ร้องไม่ใช่เจ้าของรถยนต์คันที่ขอคืน คดีถึงที่สุด การที่ผู้ร้องมายื่นคำร้องขอคืนรถยนต์ของกลางคันดังกล่าวในคดีนี้อีกโดยอ้างว่ารถยนต์เป็นของผู้ร้องนั้น จึงเป็นการรื้อร้องกันในประเด็นที่ได้วินิจฉัยโดยอาศัยเหตุอย่างเดียวกันต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 148ประกอบด้วยประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 15
ย่อยาว
คดีนี้สืบเนื่องมาจากคดีอาญาหมายเลขแดงที่ 720/2521 ของศาลชั้นต้นระหว่างพนักงานอัยการจังหวัดหนองคาย โจทก์ นายกลม ฉิมพลี กับพวก จำเลยเรื่องความผิดต่อพระราชบัญญัติป่าไม้ ศาลพิพากษาปรับจำเลยและริบรถยนต์ของกลาง
นายทองคำโดยนางอุดมภรณ์ผู้รับมอบอำนาจได้ยื่นคำร้องต่อศาลชั้นต้นขอคืนรถยนต์ของกลางที่ศาลสั่งริบ โดยอ้างว่าเป็นของผู้ร้องมิได้รู้เห็นเป็นใจในการกระทำผิดทางพิจารณาได้ความว่ารถยนต์คันที่ขอคืนเป็นของนางอุดมภรณ์ผู้รับมอบอำนาจ นายทองคำจึงไม่มีสิทธิยื่นคำร้อง ศาลชั้นต้นสั่งยกคำร้อง
นายทองคำยื่นคำร้องขอคืนรถยนต์ของกลางนั้นอีกอ้างว่ารถยนต์เป็นของผู้ร้องให้นางอุดมภรณ์เช่าซื้อไป ระหว่างเช่าซื้อจำเลยกับพวกเช่านางอุดมภรณ์ไปบรรทุกหินลูกรังจนเกิดเหตุคดีนี้ขึ้น ผู้ร้องมิได้รู้เห็นหรือร่วมในการกระทำผิดด้วย
ศาลชั้นต้นเห็นว่าเป็นการยื่นคำร้องซ้ำกับคำร้องฉบับแรก ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 39(4) จึงให้ยกคำร้อง
ผู้ร้องอุทธรณ์คำสั่ง
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
ผู้ร้องฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ข้อความในใบมอบฉันทะก็ดี ใบแต่งทนายก็ดีล้วนระบุว่านายทองคำเป็นผู้ร้อง ฉะนั้น นายทองคำจึงเป็นคู่ความในคดีดังกล่าว เมื่อคดีดังกล่าวถึงที่สุดไปแล้วโดยศาลวินิจฉัยว่านายทองคำไม่ใช่เจ้าของรถยนต์คันที่ขอคืน การที่นายทองคำมายื่นคำร้องขอคืนรถยนต์ของกลางคันดังกล่าวในคดีนี้อีก จึงเป็นการรื้อร้องกันในประเด็นที่ได้วินิจฉัยโดยอาศัยเหตุอย่างเดียวกันต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 148 ประกอบด้วยประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 15
พิพากษายืน
