แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความผิดฐานมีวัตถุระเบิดสำหรับใช้เฉพาะแต่ในการสงคราม ตามพระราชบัญญัติอาวุธปืนฯ นั้น เมื่อโจทก์บรรยายฟ้องว่าจำเลยบังอาจมีลูกระเบิดขว้างชนิดสังหารแบบ 88 บ. 61 จำนวน 1 ลูก อันเป็นลูกระเบิดสำหรับใช้เฉพาะแต่ในการสงคราม ก็เป็นฟ้องที่ครบถ้วนองค์ประกอบความผิดตามพระราชบัญญัติอาวุธปืนฯ (ฉบับที่ 3) พ.ศ. 2501 มาตรา 3, 5 และกฎกระทรวง ฉบับที่ 7(พ.ศ. 2501)(12) แล้วไม่จำต้องบรรยายว่า.เป็นลูกระเบิดที่ใช้ขว้างและระเบิดได้
ความผิดฐานบุกรุก เมื่อศาลพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตาม ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 365 แล้ว ก็ไม่จำต้องยกมาตรา 362 และ 364 ขึ้นปรับบทลงโทษอีก
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยมีอาวุธปืนและเครื่องกระสุนปืน มีวัตถุระเบิด มีลูกระเบิดสำหรับใช้เฉพาะแต่ในการสงคราม ทำให้ผู้อื่นตกใจกลัว ข่มขืนใจผู้อื่น หน่วงเหนี่ยวกักขัง บุกรุกเข้าไปในเขตปลอดภัยในราชการทหาร และต่อสู้ขัดขวางเจ้าพนักงานโดยใช้อาวุธ ขอให้ลงโทษจำเลยตามพระราชบัญญัติอาวุธปืนฯ พระราชบัญญัติว่าด้วยเขตปลอดภัยในราชการทหาร ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 138, 309, 310, 362, 364, 365, 392, 91, 32 ประกาศของคณะปฏิวัติ ฉบับที่ 11
จำเลยให้การรับสารภาพทุกข้อหา
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามฟ้อง ให้เรียงกระทงลงโทษจำเลยสำหรับความผิดฐานบุกรุกเข้าไปในเขตปลอดภัยในราชการทหารตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 362, 364, 365 ซึ่งผิดตามพระราชบัญญัติว่าด้วยเขตปลอดภัยในราชการทหารด้วย ให้ลงโทษบทหนักตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 365 จำคุก 5 ปี และความผิดฐานอื่นได้กำหนดโทษแต่ละกระทงไว้รวมเป็นจำคุกจำเลย 20 ปี จำเลยให้การรับสารภาพลดโทษกึ่งหนึ่ง คงจำคุกจำเลย 10 ปี
จำเลยอุทธรณ์ว่าตามฟ้องของโจทก์ที่ว่าจำเลยบังอาจมีลูกระเบิดขว้างชนิดสังหารแบบ 88 บ.61 จำนวน 1 ลูก อันเป็นลูกระเบิดสำหรับใช้แต่เฉพาะในการสงครามไว้ในความครอบครองนั้น โจทก์ไม่ได้บรรยายว่าลูกระเบิดดังกล่าวสามารถใช้เป็นอาวุธขว้างและระเบิดได้ เพราะลูกระเบิดนั้นอาจใช้การไม่ได้ก็ได้ แม้จำเลยให้การรับสารภาพตามฟ้องก็ลงโทษจำเลยไม่ได้
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า โจทก์ได้บรรยายฟ้องในข้อหาฐานนี้ครบถ้วนองค์ประกอบความผิดตามพระราชบัญญัติอาวุธปืนฯ (ฉบับที่ 3) พ.ศ. 2501มาตรา 3, 5 และกฎกระทรวง ฉบับที่ 7 (พ.ศ. 2501)(12) แล้ว หาจำต้องบรรยายว่าเป็นลูกระเบิดที่ใช้ขว้างและระเบิดได้ไม่ ฎีกาจำเลยฟังไม่ขึ้น แต่สำหรับความผิดฐานบุกรุกที่ศาลล่างทั้งสองพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 362, 364 และ 365 นั้น ศาลฎีกายังไม่เห็นพ้องด้วย เพราะเมื่อจำเลยผิดมาตรา 365 แล้ว ก็ไม่จำต้องยกมาตรา 362 และ 364 ขึ้นปรับบทลงโทษอีก
พิพากษาแก้คำพิพากษาศาลอุทธรณ์ในส่วนที่เกี่ยวกับความผิดฐานบุกรุก เป็นว่าจำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 365 นอกจากที่แก้นี้คงให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลอุทธรณ์
